Κατανοητά και… ακατανόητα

Του Γιάννη Κανή

Κατά το κοινώς λεγόμενο, «φάγαμε στην μάπα» Γιορτές απελευθέρωσης του Αγρινίου( !!), χωρίς να είναι σαφές ποιοι ελευθερώθηκαν και από ποιους. Παλιατσάτα στην Ναύπακτο εις ανάμνησιν της ιστορικής ναυμαχίας τών… Εχινάδων. Αν δούμε δε να παρελαύνει και η Παναγία η «Μουλατσιώτισσα», τότε ο ρόλος των καθολικών στην Ναυμαχία προβλέπουμε να ακυρώνεται εντελώς! Ελλείψει παραγωγικού ιστού στον Νομό μας, έχει απομείνει μόνον ο αγροτοκτηνοτροφικός τομέας με όλα του τα προβλήματα. Είναι επόμενο η κάθε πόλη να εφευρίσκει και να διοργανώνει φιέστες παντός είδους, προκειμένου να «ζεσταίνει» την μίζερη τοπική της οικονομία. Χωρίς παραγωγή όμως η κατάσταση θα επιδεινώνεται συνεχώς και γι’ αυτό όλοι το ρίξαν στον «ντόρο». Όλοι επιδιώκουν και διεκδικούν απ’ τον τριτογενή τομέα. Στο πνεύμα αυτό δεν θα μπορούσε να ξεφύγει ούτε η Παιδεία, η οποία εντάχθηκε κι αυτή στο «ζέσταμα» των τοπικών οικονομιών. Φτάσαμε αισίως στο υπό ίδρυση νέο διακτινισμένο Πανεπιστήμιο, το αποκαλούμενο ήδη Δυτικής Στερεάς Ελλάδος, (τα υπόλοιπα αγνοούνται στην παγκόσμια λίστα αξιολόγησης), που πριν ακόμα προλάβει να «ζεστάνει» την τοπική οικονομία, άρχισε να «ζεματάει» τα κόμματα, με την «έδρα» του να αποδεικνύεται σκέτο φλογοβόλο. Όλα αυτά δε, όπως προείπαμε, επειδή και η Παιδεία έχει ενταχθεί στην ψηφοθηρία και στην ικανοποίηση τοπικών παραγόντων και παραμέτρων. Στο πνεύμα αυτό της εποχής μας και η Νομαρχιακή μας Αυτοδιοίκηση. Το τεχνικό της πρόγραμμα είναι συρραφή απίθανων έργων, χωρίς μελέτες (ρουσφέτια), που ικανοποιούν ή θεωρούν ότι ικανοποιούνται οι τοπικοί παράγοντες, με προϋπολογισμούς εντελώς πλασματικούς, εκ των οποίων κανένα δεν θα τελειώσει στην τετραετία αυτή. Το σπουδαιότερο δε είναι πως δεν ρωτήθηκαν οι Φορείς. Αν δε τελειώσουν, αυτό θα γίνει τουλάχιστον σε 6-7 χρόνια, μια αισχίστου είδους διαχείριση δηλαδή, την οποία ο ένας χρισμένος Νομάρχης μεταφέρει στον άλλον. Μια και είμαστε στο τεχνικό πρόγραμμα, αξίζει να τονίσουμε ότι ο αιρετός Νομάρχης, δεν αγγίζει κανένα σοβαρό ζήτημα του Νομού, όπως χωροταξία, καταπατήσεις δημόσιας γης, εκτροπές ποταμών, σιωπά για τον λιθάνθρακα στο Πλατυγιάλι, Εφετείο κλπ. Πρόσφατα είδαμε την Αυτοδιοίκηση, να υπερασπίζεται καταπατητές απέναντι στο κράτος που επιχείρησε να βάλει κάποιο φρένο. Και βέβαια δικαιώνονται αυτοί οι οποίοι εξ αρχής θεώρησαν τον θεσμό του αιρετού Νομάρχη ως το μεγαλύτερο πισωγύρισμα της ελληνικής περιφέρειας.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε περισσότερα. Όλα αυτά, με τα σημερινά δεδομένα της ελληνικής κοινωνίας, είναι απολύτως κατανοητά. Εκείνο που μας είναι εντελώς ακατανόητο, είναι το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται στην πιο πνευματική -ίσως- πόλη της χώρας, το Μεσολόγγι, ούτε καν να διεκδικήσει την έδρα του υπό ίδρυση Πανεπιστημίου! Είναι εντελώς απαράδεκτο να παρακάμπτονται και να ακυρώνονται όλες οι θεσμοθετημένες διαδικασίες, επειδή έδρασε καιροσκοπικά ο «θεσμικός» Βυζαντινολόγος, κ. Παληούρας. Ερωτούμε: Ο Νομάρχης και πρώην Δήμαρχος Αγρινίου, τι λέει για όλα αυτά; Πότε αποφασίστηκε το ζήτημα της έδρας και πώς; Ο ίδιος επαίρεται ότι είναι θιασώτης του δημοκρατικού προγραμματισμού, ως βαθύτατα σοσιάλας. Όμως, τι θα μπορούσε άραγε να μας πει, όταν επί 25ετία το μόνο που καταφέρνει είναι να απολαμβάνει τα χρίσματα-χρυσόβουλα της κομματικής ηγεσίας, ως επαγγελματικό στέλεχος;…

Υ.Γ. Μάθαμε ότι οι ενώσεις αγροτικών συνεταιρισμών Βονίτσης και Αγρινίου ενώνονται. «Η ισχύς εν τη ενώσει» λοιπόν. Δεν θα ήταν καλλίτερα όμως να υπάρξει μεγαλύτερη ισχύς, με μία Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών στον Νομό με έδρα το Μεσολόγγι, δεδομένου ότι βρίσκεται στο κέντρο των πιο δυναμικών αγροτικών καλλιεργειών;