Από τον Βασίλη Μπόνιο
Το "Κουρδιστό Πορτοκάλι" σπάνια δημοσιεύει συνεντεύξεις πολιτικών, εξαιτίας της πλήξης που προκαλούν, πολύ συχνά με ευθύνη των δημοσιογράφων. Καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι στο "τέλος της μέρας", σκαλώνει στο μυαλό της κοινής γνώμης μια ατάκα του Πάγκαλου, όσες συνεντεύξεις κι αν έχουν μεσολαβήσει.
Η κουβέντα με τον Χρίστο Βερελή- για ελάχιστες ψήφους στις εκλογές της 6ης Μαίου έχασε την εκλογή στην Αιτωλοακαρνανία- είναι από αυτές που δεν θα σας κάνουν να πλήξετε. Κι αυτό γιατί ο ίδιος δεν ανήκει στην κατηγορία των πολιτικών-και δη των πασόκων-που δεν είχαν διοικήσει ούτε περίπτερο.
Υπήρξε κορυφαίο στέλεχος σε μεγάλες εταιρείες της ελεύθερης αγοράς και από τους τεχνοκράτες με "ακτιβιστική δράση" σε τομείς του Δημοσίου που τους έσκιαζε η γραφειοκρατία και τους πλάκωνε ο ωχαδελφισμός.
Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1950. Σπούδασε Χημεία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και απέκτησε διδακτορικό στην χημεία φυσικών προϊόντων από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Εργάστηκε ως χημικός σε βιομηχανίες της Γερμανίας και της Ελλάδας μέχρι το 1986. Από το 1989 διετέλεσε πρόεδρος ή/και διευθύνων σύμβουλος σε μια σειρά επιχειρήσεων:
* μεταξύ 1986-1989 στα Ελληνικών Διυλιστηρίων Ασπροπύργου και στη μελετητική εταιρία ΑΣΠΡΟΦΟΣ
* μεταξύ 1989-1993 στην εταιρία Α.Γ. Πετζετάκις
* κατά την περίοδο 1993-1996 στη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου και στη Δημόσια Επιχείρηση Αερίου
Εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1996 (αλλά έχασε την έδρα το 1997 μετά από ένσταση στο Εκλογοδικείο και επανεξελέγη το 2000, το 2004 και το 2007. Διετέλεσε Υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ στην περίοδο 1996-2000 και Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών στο διάστημα 2000-2004.
Κε Βερελή, πόσο πιθανό είναι να επαναλαμβάνουμε, όλοι μας, τη Δευτέρα των εκλογών τα λόγια της μαντινάδας που αναφέρατε σε παλαιότερη συνέντευξή σας «Οι εκλογές τελειώσανε, γυρνάμε με βαπόρι, ό,τι σκατά ο βουλευτής, το ίδιο και οι ψηφοφόροι»
Αυτή ακριβώς είναι η Σύμβαση της Δημοκρατίας. Για σκεφτείτε όμως να πέσει κάποτε η κοινωνία στη παγίδα του face control μπροστά στην κάλπη ; Να υπάρξει δηλαδή λογική διαφορετικής βαρύτητας στην κάθε ψήφο….. ποιος θα κρίνει και πως αυτός που θα κρίνει θα έχει βαθμολογήσει τον εαυτό του? Ας μείνουμε λοιπόν καλύτερα στην μαντινάδα μας.
Είστε μια σπάνια περίπτωση πολιτικού – μάνατζερ με εντυπωσιακή καριέρα σ’ αυτό που αποκαλούμε ελεύθερη αγορά. Πως είναι δυνατόν να μας πάρει τόσο μεγάλο διάστημα να καταστραφούμε – κοντά 40 χρόνια από την πτώση της χούντας – ενώ μας κυβερνούσαν υπουργοί και πρωθυπουργοί που δεν είχαν διοικήσει ούτε περίπτερο; Τελικά μήπως η χρεοκοπία μας άργησε να έλθει;
Το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας, είναι δυστυχώς εκτός των άλλων και νομικοκεντρικό! Θεωρητικοποιεί με σπουδαιοφάνεια τα «απλά προβλήματα δημοκρατίας» κάπως έτσι, και με κτηνώδη άγνοια έχασε η χώρα την παραγωγή της. Στη Βουλή μεγάλος αριθμός έχει την αφέλεια να πιστεύει ότι η κοινωνία αυτομάτως συντάσσεται στο περιεχόμενο των Νόμων. Όμως είναι γνωστό κ. Μπόνιο, η δουλειά αρχίζει τη στιγμή που ένας ψηφισμένος Νόμος έρχεται η στιγμή να εφαρμοστεί. Αυτός είναι κατά την άποψή μου και ο λόγος των άπειρων ανεφάρμοστων Νόμων που περιμένουν στη βιτρίνα του Νομοπωλείου όπως κατάντησαν τη Βουλή άσφαιροι πολιτικοί.
«Την πρώτη τετραετία γνωρίσαμε όμορφες γυναίκες και τα malt ουίσκι, τη δεύτερη αποχτήσαμε λεφτά και την Τρίτη προσπαθούσαμε να αποφύγουμε τον εισαγγελέα», είχε πει κάποτε ο Τζουμάκας για τους πασόκους. Είχε δίκιο ή όχι;
Ευφυές, αλλά ατελές και πρέπει να προσθέσουμε ότι μετά απ’ όλ αυτά, στην τελευταία τετραετία ψάχναμε για ψυχιάτρους!
Αντίθετα ο Όσκαρ Ουάιλντ, πιο κοντά στη λογική Πάγκαλου (μαζί τα φάγαμε) υποστήριζε: «αν ο λαός δεν μας δίνει το καλό παράδειγμα ποιος ο λόγος της υπάρξεώς του;»
Ο Όσκαρ Ουάιλντ, είχε καταδικαστεί και σύρθηκε στις φυλακές, για άλλο λόγο! Ήταν η εποχή που οι εστέτ απόψεις και πρακτικές ήταν κολάσιμες. Σήμερα έχουν υποκατασταθεί από τις ατάκες!
Έχετε πει πως «υπάρχουν πολιτικοί που έχουν κάνει σημαντικές καριέρες χωρίς να έχουν ενοχλήσει κανέναν. Είναι μια κατηγορία που προσωπικά την ονομάζω «ω, τον αγαπητό». Είναι αποκαλυπτικό της ανοησίας (μας) των ψηφοφόρων νομίζω….
κ. Μπόνιο έχετε στοιχειώσει στην πρώτη ερώτηση
Κάνοντας βόλτα στα χωριά της Αιτωλοακαρνανίας, για τις ανάγκες της προεκλογικής σας εκστρατείας, συναντήσατε ανθρώπους που είναι αποφασισμένοι να βγουν νικητές ή ήταν αποκαμωμένοι από όσα έχουν πέσει στο κεφάλι μας;
Ο αγώνας θέλει το γήπεδό του…… δυστυχώς ακόμη και αυτό, είναι κλειστό. Έτσι η ελευθερία της σκέψης που είναι η υπερβάλλουσα έννοια της ελεύθερης επιλογής του ατόμου να κάνει τον αγώνα του, ενάντια στο αδιανόητο του προφανούς, υπόκειται σε αυτόν τον περιορισμό. Οι εκλογές ευτυχώς είναι ένα πεδίο. Αν χρησιμοποιηθούν σωστά, υπάρχει περίπτωση να υπάρξουν νικητές.
Πιστεύετε ακόμη στον θεό των μικρών πραγμάτων;
Εγώ πιστεύω μεν, σταθερά, αλλά δυστυχώς βλέπω εξαιρετικά μικρό εκκλησίασμα. Το μέγα πλήθος συρρέει στα μεγάλα, τα υψιπετή, και ως εκ τούτου συνήθως άϋλα και πλάνα.. που χώρος και χρόνος για όλα τ’ άλλα……
