Γράφει ο Πάνος Πουλής
Διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου Paris II - Panthéon-Assas,
Ομότιμος Καθηγητής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης
Συγγραφέας
Ένας απόδημος μεσολογγίτης ο Κώστας Καψάνης άφησε την τελευταία του πνοή στο Καματερό Αττικής στις 28 Μαρτίου 2013. Ο Κώστας είχε πάντα στραμμένο το βλέμμα του στο γενέθλιο τόπο του, το Μεσολόγγι που τον ανέθρεψε και τον γαλούχησε με τα ιδανικά της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Το Μεσολόγγι έχασε έναν πολύτιμο πολίτη του, έναν άνθρωπο γεμάτο ανθρωπιά. Η γενέτειρά του έγινε πιο φτωχή.
Ο Κώστας ήταν ένας άνθρωπος γλυκύτατος με αρχές και ήθος, αξιοπρεπής και ευγενής, στοχαστικός, ήσυχος, ολιγόλογος, πρόθυμος να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του, ιδιαίτερα από το υψηλό πόστο που κατείχε στο Υπουργείο Οικονομικών, στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους. Ήταν προικισμένος με τις μεγάλες αρετές της πραότητας, της καλοσύνης, της αγάπης και της τιμιότητας.
Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι το 1936, όπου και περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ξενοκράτειο Δημοτικό Σχολείο και στην Παναμαϊκή Σχολή Μεσολογγίου. Άριστος μαθητής, εξαίρετος φοιτητής με λαμπρές σπουδές στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην Α.Σ.Ο.Ε.Ε.) και στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Μεγάλωσε σε φτωχή οικογένεια, όπως όλοι μας, διότι τα κατοχικά χρόνια ήταν δύσκολα. Παντρεμένος με δύο παιδιά. Ο Κώστας ήταν άνθρωπος ταλαιπωρημένος, πικραμένος, πονεμένος.
Διορίστηκε στο Υπουργείο Οικονομικών και υπηρέτησε σε διάφορες υπηρεσιακές μονάδες, τόσο στην κεντρική, όσο και στην περιφερειακή υπηρεσία του Υπουργείου Οικονομικών. Πολύ γρήγορα ανήλθε τις υψηλόβαθμες ιεραρχικές βαθμίδες λόγω της αξιοσύνης του. Ως ανώτερος κρατικός λειτουργός, υπηρετήσας στον ευαίσθητο τομέα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, επέδειξε εργατικότητα, συνεργασία, αποτελεσματικότητα στις δράσεις της υπηρεσίας και ειδικότερα έδινε λύσεις στα διάφορα προβλήματα που ανέκυπταν σ’ αυτήν.
Ο Κώστας έχαιρε μεγάλης εκτιμήσεως από τους συναδέλφους του, τους φίλους του, τους συμμαθητές του, τους συμπατριώτες του, τους γνωστούς του.
Περήφανος για τη γενέτειρά του. Η αγάπη του για το Μεσολόγγι, στο οποίο έζησε μέχρι το πέρας των εγκύκλιων σπουδών του τον έφερνε πιο συχνά στο γενέθλιο τόπο του. Εξάλλου, το Μεσολόγγι δεν το ξεχνάς εύκολα και ιδιαίτερα όταν είναι η γενέτειρά σου. Είναι τόπος λατρείας, θαυμασμού, νοσταλγίας και κατάθεση ψυχής. Μπορεί η πολιτεία να το έχει εγκαταλείψει και απαξιώσει με τις διάφορες ενέργειές της και τη μόνιμη αδιαφορία της, όμως οι δικοί του άνθρωποι, αυτοί που το αγαπούν και το θαυμάζουν δεν ξεχνούν την προσφορά του στο Έθνος και σε ολόκληρο τον κόσμο για τη φωτεινότητά του και τις θυσίες του για την ελευθερία. Και όπως αναφέρει ο Εθνικός μας ποιητής «Τα μάτια μου δεν είδαν τόπο ενδοξότερο από τούτο το αλωνάκι». Και ο Κώστας Καψάνης γέννημα του Μεσολογγιού δεν το είχε ξεχάσει, το αγαπούσε και πάντα κατέθετε με τις πολλές επισκέψεις του φόρο τιμής.
Αγαπημένε μου φίλε και συμμαθητή ας είναι αιωνία σου η μνήμη και ευλογημένο το χώμα της Αττικής γης που σε σκεπάζει.
