Γράφει η Έλενα Μάντζιου-Κοτρολού
Εκπαιδευτικός
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής Ν.Δ
Αντιπρόεδρος Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (Περ/κό Τμήμα Αγρινίου)
8η Μαρτίου… Ημέρα Γιορτής με όσα πολλές γυναίκες υφίστανται ακόμα σήμερα ; Μια γιορτή που προτάθηκε από γυναίκα αλλά γιορτάζεται ακόμα στα μέτρα που τα περισσότερα μας επιβάλλουν άντρες! Μα για ποια γιορτή μιλάμε σήμερα ; Όταν ακόμα …
… στη δουλειά μας υποχρεώνετε να μην κάνουμε παιδί για να μη μας απολύσετε;
… πάμε να δουλέψουμε και το “αφεντικό” μας την πέφτει άγρια με το δικαίωμα και την υπεροχή του αρσενικού ;
… πρέπει να τρέχουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για να τα προλάβουμε όλα;
Αλήθεια τι γιορτάζουν για μας σήμερα όσοι με οποιονδήποτε τρόπο καταπιέζουν ή επιβάλλουν στις γυναίκες τη θέληση τους; Ξεχνάμε την κακοποίηση, τους κάθε μορφής βιασμούς που γίνονται καθημερινά, την ολοήμερη εξοντωτική εργασία με χαμηλές αμοιβές, ή και ακόμα χειρότερα, τα χαστούκια, τον εγκλεισμό στο σπίτι, το φερετζέ, τη «μπούργκα», ως και την κλειτοριδεκτομή; Αναρωτιέμαι τι γιορτάζουν σήμερα αυτοί που εθελοτυφλούν σε όλα αυτά, όσοι μας προσφέρουν τριαντάφυλλα από τη μια αλλά από την άλλη δεν μάχονται για τα στραβά! Λες και είμαστε γυναίκες, νιώ8ουμε, αντιδρούμε, εκφραζόμαστε κι αξίζουμε ως άνθρωποι και ως γυναίκες σήμερα μόνο, και επειδή κάποιος αποφασίζει να μας χαρίσει μια μέρα γιορτής! Ε, Όχι !
Η μέρα της γυναίκας δεν είναι ένα μπουκέτο λουλούδια μέσα στη μιζέρια της καθημερινότητας και απέναντι στο γκρίζο κλίμα της μελαγχολίας που γεννά η κοινωνική κρίση. Δεν είναι μια ακόμα κουβέντα στην τηλεόραση για το πόσο «ωραία» και «καλή» είσαι, όταν δεν θέλουν να σκέφτεσαι πόσο «υποτιμημένη» και «ανισότιμη» σε λογαριάζουν.
Την ώρα που αυτή τη μέρα από τα χείλη μας βγαίνουν δυνατές νότες χαράς για τα αυτονόητα κεκτημένα μετά από επίπονους αγώνες, βγαίνουν ταυτόχρονα κραυγές πόνου, απελπισίας και απαισιοδοξίας για το μέλλον. Γιατί για εκατομμύρια γυναίκες σε κάθε γωνιά του πλανήτη η σημερινή ημέρα είναι μία ακόμα ημέρα διακρίσεων, βίας, σεξουαλικής κακοποίησης, βασανιστηρίων και δυστυχίας... Υπόκεινται σε βάναυσες πρακτικές, που δεν είναι καθόλου νέες. Επί σειρά ετών κράτη, κυβερνήσεις, αρχές και πολίτες παραμένουν θεατές των γεγονότων που οδηγούν στην εξαθλίωση τους.
Η βία κατά των γυναικών παραμένει παγκόσμιο φαινόμενο που συγκαλύπτεται ή γίνεται σιωπηρά ανεκτή. Σύμφωνα με την Έκθεση του OHE, η πιο συνηθισμένη μορφή εμπορίας είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση. Τα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι κυρίως γυναίκες και μικρά κορίτσια. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η πλειοψηφία των εμπόρων είναι γυναίκες σε ποσοστό 30% ενώ το 60% των καταδικασθέντων για εμπόριο ανθρώπων στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία είναι γυναίκες. Οι γυναίκες συνεχίζουν να αποτελούν το 70% των φτωχών του κόσμου. Τα 2/3 των αναλφάβητων ενηλίκων είναι γυναίκες, το 80% των προσφύγων είναι γυναίκες – παιδιά, 80% γυναίκες καλλιεργούν χωράφια, 1% κατέχουν τη γη, 6% παράγουν εισόδημα, 5% απολαμβάνουν. Και οι γυναίκες αυτές δε βρίσκονται όλες μακριά μας. Ζούνε και στην Ευρώπη, στην πόλη μας, στην πολυκατοικία μας, είναι κάποιες από εμάς, είμαστε ίσως εν δυνάμει όλες εμείς….. Τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. δείχνουν ότι το 65% των νέων Ελληνίδων έχουν μείνει χωρίς δουλειά. Οι τελευταίες μετρήσεις μιλάνε για 1.000 απολύσεις την ημέρα. Το 2008 μόνο μία στις έντεκα γυναίκες ήταν άνεργη και τώρα είναι μία στις τρεις. Το επίδομα ανεργίας έχει τις γνωστές προϋποθέσεις. Το κοινωνικό κράτος υστερεί. Οι Ελληνίδες εισπράττουν κατά 22% μικρότερο μισθό από ό,τι οι άντρες.
Οι εξαρτώμενοι από συσσίτια, μόνο στην Αθήνα, ανέρχονται μεταξύ 250.000 και 280.000. Ο αριθμός των αστέγων ανέβηκε από την αρχή της κρίσης κατά 30%. Οι «Νεο-άστεγοι», άνθρωποι που πριν από λίγα χρόνια ήταν κομμάτι της μεσαίας τάξης και μετά την κρίση έχασαν την ύπαρξή τους με μόνη «σκεπή» τους τον ουρανό, είναι κυρίως γυναίκες οι οποίες πλήττονται βάναυσα από την πολιτική λιτότητας, την ώρα που η πορνεία ανέβηκε κατά 1.500%!
Σήμερα, με άλλοθι την οικονομική κρίση οι διακρίσεις και οι ανισότητες εις βάρος των γυναικών είναι ακόμα πιο έντονες. Η ανεργία –γένους θηλυκού- και ιδίως των νέων γυναικών έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις. Ως ευάλωτος πληθυσμός – στόχος η πλειοψηφία των γυναικών είναι άνεργες, υποαπασχολούμενες, ανασφάλιστες, επιφορτισμένες με πολλαπλούς ρόλους.
Χωρίς να θέλω να μειώσω τις σημαντικές αλλαγές που έχουν σημειωθεί, η ισότητα έχει κατακτηθεί περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά και παρόλο που η γυναίκα συμμετέχει αρκετά στην κοινωνική ζωή, την εκπαίδευση και την πολιτική, απουσιάζει ωστόσο από τα ισχυρά κέντρα λήψης αποφάσεων. Οι τέσσερις στους πέντε Ευρωπαίους (78%) πιστεύουν ότι τα πράγματα θα ήταν καλύτερα σε αρκετούς τομείς εάν περισσότερες γυναίκες κατείχαν θέσεις εξουσίας σε αναπτυσσόμενες χώρες, σύμφωνα με έρευνα του Ευρωβαρόμετρου που δημοσιεύτηκε με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Πάντως, προβλήματα ισότητας υπάρχουν και στην ανεπτυγμένη Γηραιά Ήπειρο: Τα στοιχεία για τις χώρες της Ε.Ε. δείχνουν ότι η μία στις τρεις γυναίκες που έχουν παιδιά υποαπασχολείται, όταν το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνδρες είναι μόλις 5%.
Η ισότητα δεν ισχύει στην πράξη, λόγω των προκαταλήψεων, των οικονομικών συμφερόντων αλλά και της παθητικής στάσης και ημών των ιδίων των γυναικών. Το θέμα της ισότητας δεν πρέπει να απασχολεί αποκλειστικά τις γυναίκες αλλά το σύνολο της κοινωνίας.
Φυσικά το σεβασμό στη γυναίκα δεν θα τον υποχρεώσουν οι Νόμοι και οι εορτασμοί, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι σύμφωνα με τις αρχές τους, τις αξίες τους και την παιδεία που έχουν. Και αυτό εκφράζεται μέσα από την αναγνώριση και την ισότητα στη συνεργασία, την αλλαγή σε στάσεις ζωής και νοοτροπίας με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης. Σίγουρα οι άνδρες δεν είναι ίδιοι με τις γυναίκες, αλλά μπορούν να αποδείξουν ότι είναι ίσοι.
«Γυναίκα δεν γεννιέσαι μόνο, γυναίκα γίνεσαι». Κι αληθινή γυναίκα γίνεται αυτή που έζησε μ’ έναν πατέρα που τη στήριξε, την πίστεψε, τη σεβάστηκε. Και με μια μητέρα που την έμαθε να μην υποτιμά πρώτα η ίδια το φύλο της.
Η UNICEF τονίζει πως η κατάσταση των γυναικών και η παιδική ευημερία είναι αλληλένδετα. Τα δικαιώματα των παιδιών δεν μπορούν να γίνουν πραγματικότητα αν δεν ληφθεί μέριμνα για την υγεία και την ευημερία των γυναικών. Γυναίκες ευάλωτες, καταπιεσμένες, υποσιτισμένες, ασθενικές και αναλφάβητες, δεν μπορούν να φροντίσουν επαρκώς τα παιδιά τους.
Την ελπίδα να μην χρειάζονται πια στο μέλλον ποσοστώσεις για να προωθηθεί η ισότητα των φύλων και την ευχή τα νεαρά κορίτσια «να έχουν παντού στον κόσμο πρόσβαση στην εκπαίδευση» και οι γυναίκες να μπορούν «να επιλέγουν τη ζωή που επιθυμούν», εκφράζει η επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), Κριστίν Λαγκάρντ.
Ίσως για πολλούς, η γυναίκα της χρονιάς να είναι η 14χρονη Malala Yousafzai από το Πακιστάν η οποία συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη, διεκδικώντας το δικαίωμά της στην μόρφωση. Η 14χρονη, η οποία ζει, όπως και οι συμπολίτες της, υπό το καθεστώς των Taliban μίλησε δημόσια και παρακινώντας συνομήλικα κορίτσια να μορφωθούν. Το αποτέλεσμα ήταν στο δρόμο της για το σχολείο να δεχτεί μία σφαίρα στο κεφάλι από μέλος της οργάνωσης κάνοντάς την αυτόματα ηρωίδα και σύμβολο των γυναικείων δικαιωμάτων. Η Malala κατάφερε, έπειτα από πολύμηνη νοσηλεία να είναι και πάλι υγιής λέγοντας πως δεν μετάνιωσε στιγμή για όσα είπε και διεκδίκησε. Σίγουρα μια ξεχωριστή γυναίκα !!! Αλλά γεμάτη ξεχωριστές γυναίκες και η καθημερινότητα! Φορτισμένες με έναν αδιάκοπο και συνεχή αγώνα, εγρήγορση , υπομονή, πίστη, θάρρος, πείσμα και πολύ κουράγιο! Σύζυγοι, μανάδες, εργαζόμενες που παρά τις δυσκολίες χαμογελούν και προσφέρουν.
Η Ημέρα της Γυναίκας, που μας χαρίσατε, Άντρες, έχει καταντήσει να είναι μια μέρα δόλωμα! Μια ψεύτικη γιορτή για να νιώσουμε την ψευδαίσθηση ότι μας αντιμετωπίζετε ισότιμα! Ίσως και να΄ναι η μοναδική μέρα που μπορεί να ξεχάσουμε για κάποιες ώρες τα προβλήματά που εσείς οι ίδιοι μας δημιουργείτε με τη στάση σας.
Η «Αληθινή Γυναίκα» γιορτάζει όταν την τιμούν καθημερινά και την αντιμετωπίζουν σαν ισότιμη…
