Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Πρέπει να βλέπουμε το Γηροκομείο, σαν «σπίτι μας»



Γράφει η Ευαγγελία Χαρέλου
Κοινωνική Λειτουργός στο ΓΝ Νοσοκομείο Μεσολογγίου «ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ»

Συχνά η Κοινωνική Υπηρεσία του Νοσοκομείου Μεσολογγίου «ΧΑΤΖΗ-ΚΩΣΤΑ», καλείται να μεριμνήσει για ηλικιωμένους, μοναχικούς , εγκαταλειμμένους  συνανθρώπους μας, που μετά το πέρας της νοσηλείας τους στις κλινικές  και την έκδοση εξιτηρίου από τον θεράποντα ιατρό, δεν έχουν στέγη και φροντίδα που χρειάζονται.
Πολλές φορές οι εισαγωγές τους γινόταν σε Ιδρύματα όπου υπήρχαν κενά κρεβάτια, μακριά από την πόλη μας(Αθήνα, Πύργο, Ιωάνιννα, Πάτρα κτλ). Μερικοί από αυτούς πέθαιναν το πρώτο χρόνο παραμονής τους εκεί, από μαρασμό, αφού ένιωθαν ότι ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους.
Σαν κάτοικοι της περιοχής, πρέπει σήμερα να  είμαστε χαρούμενοι, αφού εδώ οι συνάνθρωποί μας ζουν με αξιοπρέπεια και γεύονται ότι στερήθηκαν και ότι τους είναι απαραίτητο. Θα πρέπει να τους αγκαλιάσουμε με αγάπη και στοργή, να τους περιποιηθούμε, γιατί  στα πρόσωπά τους πρέπει να βλέπουμε τον πατέρα και την μάνα μας, τα αδέλφια και τους στενούς συγγενείς.



Πρέπει να βλέπουμε το Γηροκομείο μας, σαν «σπίτι μας». Άλλωστε ποιος μπορεί να προβλέψει και το δικό μας μέλλον; Σαν χώρος να θεραπεύει όχι μόνο τις ανάγκες εκείνων που στεγάζονται και θα στεγαστούν, αλλά και την μεγάλη πληγή που έχει δημιουργήσει στην ψυχή πολλών, η «αδιαφορία».
Δεν επιτρέπεται να απαξιώνουμε την εικόνα του Θεού που είναι ο άνθρωπος και μάλιστα όταν γεράσει και αισθάνεται αδύναμος. Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν άνθρωποι μοναχικοί και εγκαταλειμμένοι στις μέρες μας και μάλιστα σε χριστιανικές εκκλησίες.
Ο χώρος που εγκαινιάστηκε, ας είναι ένα γαλήνιο λιμάνι για να ξεκουραστούν οι συνάνθρωποί μας από το ταξίδι της ζωής, να ωφεληθούν πνευματικά κοντά στο θεό  και στην αγκαλιά της τοπικής μας εκκλησίας και κοινωνίας. Να ακουμπούν το κουρασμένο και βασανισμένο κορμί από τα χρόνια συνάνθρωποί μας, που δεν έχουν παιδιά ή τα παιδιά τους βρίσκονται μακριά ή έμειναν ανυπεράσπιστοι και αβοήθητοι σε ένα κρεβάτι του Νοσοκομείου μας, αφού ο ένας εκ ΄ των συζύγων απεβίωσε ή στερούνται στέγη και τα απαραίτητα για την διαβίωσή τους ή είναι κατάκοιτοι και τον σταυρό αυτό δεν μπορούν να τον σηκώσουν οι οικείοι τους.
Σαν υπηρεσία εκφράζουμε την θερμές ευχαριστίες προς την Ιερά Μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας και σε όσους συνέβαλαν στο έργο αυτό, και ευχόμαστε υγεία και μακροημέρευση στο έργο σας Σεβασμιώτατε κ.κ. Κοσμά.