Γράφει η Κατερίνα Παπακώστα – Σιδηροπούλου
Δικηγόρος - Γραμματέας Γυναικείων Θεμάτων της ΝΔ
Όταν, στην ομιλία του, στο Economist, ο Γιώργος Παπανδρέου, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, έλεγε ''χρειαζόμαστε μια παγκόσμια διακυβέρνηση και την χρειαζόμαστε τώρα!'' και όταν ο ίδιος, ο Γ. Παπανδρέου, τον Μάιο του '10, υπερψήφιζε, συνεπικουρούμενος από τη συμμαχία των προθύμων, το Μνημόνιο σε βάρος της Ελλάδας, κανείς δεν πίστευε, τότε, ότι, ήδη, το ''Δόγμα του Σοκ'' ήταν εδώ, δια χειρός Γ. Παπανδρέου.
Ενας νεοφιλελεύθερος ''σοσιαλιστής'', νεοσυντηρητικός οπαδός της σταυροφορίας του αχαλίνωτου καπιταλισμού, οπαδός του Μίλτον Φρίντμαν, λειτουργεί ad hoc ως κλειδί, εκ της θεσμικής του θέσης, και ανοίγει στον παρία ΔΝΤ την πόρτα της Ε.Ε.
Αλλά τι είναι το ''Δόγμα του Σοκ'', που υιοθέτησε, ασμένως, η Κυβέρνηση και το κατέστησε εφαρμοσμένη πολιτική της, με τη βοήθεια του δόγματος της Σχολής του Σικάγου και την πειθήνια υλοποίησή του από τους προθύμους κυβερνητικούς και τα εξαπτέρυγά τους;
Είναι η δικτατορία των κανόνων της ελεύθερης αγοράς, της οποίας το θεμελιώδες δόγμα συνίσταται στο τρίπτυχο ''ιδιωτικοποιήσεις, απορρύθμιση και περικοπές στις δαπάνες για τις κοινωνικές υπηρεσίες''. Αυτή η οικονομική δικτατορία, που επεβλήθη και στη χώρα μας, έμελε να έχει ως σημαιοφόρους τον κ. Γ. Παπανδρέου και την ηγετική του ομάδα.
Τι υπηρετεί; Υπηρετεί όχι τη δημιουργία μιας ισορροπημένης οικονομίας, με δίκαιη αναδιανομή του πλούτου στους πολίτες, αλλά, αντίθετα, στοχεύει να μετατρέψει τους πλούσιους σε πάμπλουτους και τους φτωχούς σε αναλώσιμους φτωχούς.
Αυτό το μοντέλο, όπου εφαρμόστηκε, δηλαδή η ιδεολογία της Σχολής του Σικάγου, δημιούργησε τεράστιες κοινωνικές ανισότητες π.χ. στην Κίνα, το εισοδηματικό χάσμα ανάμεσα στους κατοίκους των μεγάλων αστικών κέντρων και αυτούς της υπαίθρου διπλασιάστηκε την τελευταία εικοσαετία.
'Η στην Αργεντινή, όπου το '70, τα εισοδήματα του πλουσιότερου πληθυσμού ήταν 12 φορές μεγαλύτερα από τα εισοδήματα των φτωχότερων. Μετά την οικονομική εφαρμογή του μοντέλου Φρίντμαν, η διαφορά τους ήταν 43 φορές μεγαλύτερη. Τα περίφημα golden boys είχαν αμοιβές 43 φορές μεγαλύτερες από την αμοιβή του μέσου εργαζόμενου Αμερικανού, τότε δηλ. όταν ο Ρέιγκαν εξαπέλυσε τη ''φριντμανική σταυροφορία'', ενώ, το 2005, οι αμοιβές τους έφτασαν να είναι 411 φορές υψηλότερες.
Στην Ελλάδα, το ''Δόγμα του Σοκ και του Δέους'', που επέφερε η στρατηγική επιλογή Παπανδρέου, να παραμείνει άπραγος τους 7 πρώτους κρίσιμους μήνες από την ανάληψη της διακυβέρνησης, επέτρεψε τη μετατροπή μιας κρίσης χρέους της χώρας σε κρίση δανεισμού, ό,τι ακριβώς έπρεπε, για να οδηγηθούμε στο Μνημόνιο, ως δήθεν μονόδρομο, δίνοντας την ευκαιρία να επιβληθεί, στην Ελλάδα, η οικονομική θεραπεία - σοκ.
Αυτό, όμως, απαιτούσε αποπροσανατολισμό, διότι, έπειτα από ένα τραυματικό σοκ, που στοχεύει στον αιφνιδιασμό της κοινωνίας, στην προκειμένη περίπτωση η κρίση δανεισμού, εξ ορισμού δημιούργησε ένα κενό ανάμεσα στα γεγονότα, που διαδραματίζονται με τρομακτική ταχύτητα και στην έγκαιρη πληροφόρηση των πολιτών, ώστε να μην είναι μπορετό να εξηγηθεί τι συνέβη. Ο Φρίντμαν, στα μέσα της δεκαετίας του '70, ως σύμβουλος του δικτάτορα Πινοσέτ, όταν οι Χιλιανοί υπέστησαν σοκ από το πραξικόπημα κι ενώ η χώρα τους είχε γονατίσει από τον υπερπληθωρισμό, συμβούλευε τον δικτάτορα να δράσει ακαριαία, πριν η κοινωνία συνέλθει από το σοκ, με την επιβολή αλλαγών και τη μονιμοποίηση, στη συνέχεια, των ''μεταρρυθμίσεων''.
Η σχολή του Φρίντμαν συνοψίζεται: ''Μόνο μία κρίση – είτε είναι, είτε, απλώς, εκλαμβάνεται ως πραγματική – οδηγεί σε πραγματικές αλλαγές. Όταν ξεσπάει μια κρίση, οι δράσεις, που αναπτύσσονται, εξαρτώνται από τις περιρρέουσες ιδέες.
Πιστεύω ότι αυτή πρέπει να είναι η βασική λειτουργία μας: Ν' αναπτύσσουμε εναλλακτικές πολιτικές, που θ' αντικαταστήσουν τις υπάρχουσες. Να τις διατηρήσουμε ζωντανές και διαθέσιμες, έως ότου το πολιτικά αδύνατον καταστεί πολιτικά αναπόφευκτο''.
Η κατάλυση του κοινωνικού κράτους, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, η εξοντωτική φορολόγηση της μεσαίας τάξης, η συρρίκνωση του εισοδήματος, συνιστούν το ''δόγμα της φτώχειας''. Στην πράξη, όμως, μου γεννά τη βεβαιότητα ότι είναι συνειδητή πολιτική επιλογή, που, καθιστά, με άλλοθι την κρίση, το πολιτικά αδύνατον πολιτικά αναπόφευκτο.
Η διαρκής αναφορά στη διόρθωση χρόνιων στρεβλώσεων, της κακοδιαχείρισης και της μεγέθυνσης της κράτους, μου φαίνεται, επίσης, πως μάλλον ως ευκαιρία αναδεικνύεται για τους θιασώτες της ''λευκής σελίδας'', προκειμένου να γκρεμίσουν, όσα οι Έλληνες έχτισαν, επί χρόνια, με κόπο, διεκδικώντας ισότητα στις ευκαιρίες και κατοχυρώνοντας αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου είναι υπεύθυνος και υπόλογος, γιατί το Μνημόνιο, που έφερε, από την πίσω πόρτα της Βουλής, ως συνειδητή του επιλογή, με τους προθύμους του, δίνει το πλεονέκτημα μόνο στους δανειστές μας να οργανώνουν προς όφελός τους τη χρεοκοπία της χώρας, τραυματίζει την ελληνική κοινωνία, τσακίζει τους αδύναμους, αλλά και τα μεσαία κοινωνικά στρώματα.
Ο κ. Γ. Παπανδρέου δεν αποκάλυψε, μέχρι τώρα, πολιτικούς, που έβαλαν το δάχτυλο στο μέλι, ούτε και τα κρατικά στελέχη με ανάλογη συμπεριφορά, ούτε καν έθιξε ευρωπαϊκές εταιρείες, που βυσσοδόμησαν, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος, προστατεύει μόνο τους έχοντες και κατέχοντες.
Αυτό το new deal στον Φρίντμαν, τον γκουρού του αχαλίνωτου καπιταλισμού και του πλαισίου της υπερκινητικότητας της παγκόσμιας οικονομίας, και από το ''λεφτά υπάρχουν'' στο Μνημόνιο, αλλά και στην επίκληση, στο Συνέδριο του Economist, της παγκόσμιας διακυβέρνησης, ο κ. Γ. Παπανδρέου θα καταχωρισθεί ως μοιραίος πολιτικός, που μετεξελίχθη - αν δεν ήταν πάντα -σ' έναν ζηλωτή του ανόθευτου νεοφιλελευθερισμού, εφαρμόζοντας το ''δόγμα του Σοκ'' στην πατρίδα μας.
Η σωτηρία της χώρας επαφίεται, τώρα, στον πατριωτισμό των Ελλήνων. Όσο μας μένει χρόνος, έχουμε υποχρέωση να πιέσουμε για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου, με τους δικούς μας όρους.
Θα πρέπει να είμαστε ανυποχώρητοι στην απάλειψη των εφιαλτικών όρων, που υπονομεύουν την εθνική μας κυριαρχία. Να επαναδιαπραγματευθούμε τους όρους, που αφορούν στην κοινωνική και οικονομική πολιτική και, κυρίως, στους ρυθμούς, τους οποίους επιβάλλει το Μνημόνιο.
Στόχος είναι η Ελλάδα να φύγει από το Μνημόνιο.
Παράταση των όρων του Μνημονίου σημαίνει παράταση της φτώχειας, μέσω των επαναλαμβανόμενων, περιοριστικών μέτρων.
Αυτή είναι η εντολή του ελληνικού λαού, μήπως και δεν καταλάβατε, κ. Παπανδρέου, ''εδώ και τώρα''! Αν δεν το πράξετε, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες θα σας πετάξουν από πάνω τους, εσάς, τον θιασώτη του συγχωρεμένου θείου ''Μίλτι''...
