Μετά από τρία χρόνια– τρία πέτρινα χρόνια διαδοχικών μνημονίων, ανέχειας, ανεργίας αλλά και απώλειας των ελαχίστων προϋποθέσεων που πρέπει να πληροί μια χώρα για να κατοχυρώνει την εθνική της ανεξαρτησία - βρίσκομαι στη δυσάρεστη θέση να εκφωνώ την καθιερωμένη ομιλία από τούτο εδώ τον ιερό χώρο, τον «Κήπο της Θυσίας των Ελευθέρων Πολιορκημένων», γνωρίζοντας πλέον πως στο επίπεδο της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μιλώ σε ώτα μη ακουόντων.
Τρείς κυβερνήσεις άλλαξαν, όμως οι πολιτικές
αποφάσεις, τα αποτελέσματα τους και οι συνέπειες τους - τα οποία τα
ζούμε καθημερινά και μας έχουν κάνει τη ζωή αβίωτη - παραμένουν ίδια και
απαράλλαχτα. Δυστυχώς η κουρελιασμένη μας πατρίδα κατάντησε προτεκτοράτο
– και δεν το ισχυρίζομαι εγώ αυτό, αλλά ο ένας εκ των τριών πολιτικών
αρχηγών που σήμερα συγκυβερνούν, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με δημόσια δήλωση του
πέρυσι τέτοια εποχή.
Δυστυχώς
το μεγαλύτερο κομμάτι της πολιτικής ηγεσίας αυτού του προτεκτοράτου,
συμπεριφέρεται σήμερα όπως οι τότε ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΔΕΣ συμπεριφέρονταν στους υπόδουλους
ραγιάδες. Πορεύεται και κυριαρχεί –ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΚΟΜΗ - χρησιμοποιώντας το ψέμα, το
φόβο, τον τρόμο και την εξαγορά συνειδήσεων.
Αυτός είναι ο λόγος που πλέον θεωρώ πως πολύ
μικρή σημασία έχει η αναδρομή στο τρίχρονο παρελθόν και η καταγγελία των όσων προηγήθηκαν
και συνεχίζονται ακόμη μέχρι σήμερα. Σημασία έχει ως λαός να
σκιαγραφήσουμε τώρα τη δυνατότητα μιας διαφορετικής πολιτικής προοπτικής για
τη χώρα. Μιας πολιτικής σταδιακής άρσης της ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ και ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ της
χώρας από τα δεσμά των σύγχρονων αποικιοκρατών της Γερμανοποιημένης Ευρώπης.
Μιας πολιτικής που θα ενώνει και θα εκφράζει τους δοκιμαζόμενους έλληνες εδώ
και στην Κύπρο.
Η χάραξη όμως αυτής της πολιτικής προοπτικής απαιτεί
την πρωθύστερη απάντηση ενός καίριου ερωτήματος. Ενός ερωτήματος που
τέθηκε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο στην ημερήσια διάταξη μετά την
πολιτική στάση που κράτησαν οι Κύπριοι αδερφοί μας, όταν βρέθηκαν προ
του αντίστοιχου εκβιαστικού διλλήματος της χρεωκοπίας που εδώ και τρία
χρόνια θέτει σε μας η διεθνής μαφία του χρηματοπιστωτικού συστήματος,
όποιο θεσμικό μανδύα και αν ενδύεται αυτή.
Το ερώτημα
αυτό δεν είναι άλλο από το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ, το οποίο είναι
άρρηκτα συνδεδεμένο με την έννοια της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, από τον καιρό του Θουκυδίδη
έως τους καιρούς της Γαλλικής Επανάστασης και της ηρωικής Εξόδου
των Ελευθέρων Πολιορκημένων.
Συμπατριώτισσες,
Συμπατριώτες
Εμείς, τώρα, και όχι η πολιτική ηγεσία η οποία προ
πολλού έχει εκποιήσει για δικό της όφελος αυτό το δικαίωμα, καλούμαστε να
απαντήσουμε:
Έχουμε το δικαίωμα ή όχι,
Σε στιγμές ιστορικές για την πατρίδα
μας,
Σε στιγμές κρίσιμες σαν και αυτές που
ζούμε τρία χρόνια τώρα, εμείς να αποφασίζουμε,
Εμείς να αποφασίζουμε, εμείς να επιλέγουμε,
εμείς να αναλαμβάνουμε την ευθύνη των επιλογών μας, ή κάποιοι άλλοι πρέπει να
το πράττουν αυτό εξ ονόματος μας;
Αν η
απάντηση μας – στην πράξη και όχι στα λόγια- είναι αντίστοιχη δηλαδή με εκείνη που
πρεσβεύει η πολιτική μας ηγεσία τρία χρόνια τώρα, τότε δεν είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ
ΑΝΘΡΩΠΟΙ αλλά ΥΠΟΔΟΥΛΟΙ ΡΑΓΙΑΔΕΣ. Τότε, για να χρησιμοποιήσω τα λόγια του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης
Αλβανίας κ. Αναστασίου, «Από κοινωνία
ελευθέρων προσώπων φθάνουμε στο σημείο ολόκληροι λαοί να γινόμαστε υποψήφιοι
δούλοι απρόσωπων ομάδων, ανώνυμων εμπόρων του χρήματος, που ρυθμίζουν από το
προσκήνιο ή το παρασκήνιο τις οικονομίες των λαών».
Οι
Κύπριοι αδελφοί μας απάντησαν, για δεύτερη φορά μετά το σχέδιο Ανάν, απάντησαν με
κατηγορηματικό τρόπο στο ερώτημα αυτό. ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΑΝ:
Εμείς
αποφασίζουμε. ΔΙΚΗ μας είναι Η ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΙ όχι ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ, ΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΝ
ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΑΥΤΟΙ.
αυτή είναι η θεμελιώδης τους διαφορά με
εμάς. Με την απόφαση τους ΔΙΑΤΗΡΗΣΑΝ ΤΟ ΚΕΚΤΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗΣ. Αυτό που
εμείς οικιοθελώς έχουμε απαρνηθεί.
Γνωρίζω τον αντίλογο. Ισχυρίζονται πως
το δικό τους ΟΧΙ δεν οδήγησε στη ΝΙΚΗ, γεγονός για το οποίο δυστυχώς ορισμένοι χάρηκαν στη χώρα μας, αφού θεώρησαν
πως δικαιώθηκε η υποτελής πολιτική τους.
Δεν θα μπορούσε άλλωστε να οδηγήσει σε νίκη. Γιατί εκ των προτέρων ο στίβος
της μάχης ήταν ναρκοθετημένος και ο αντίπαλος δυσανάλογου μεγέθους. Πέτυχαν
όμως μια μεγάλης εμβέλειας ηθική νίκη, η οποία δεν αποτιμάται σε καταθέσεις και
ευρώ. Πέτυχαν τη συλλογική τους αυτοαναγνώριση
και κατέκτησαν την εθνική τους συνοχή.
Να θυμίσω πως ούτε οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
που σήμερα τιμούμε πέτυχαν νίκη. ΣΦΑΓΙΑΣΤΗΚΑΝ. Όμως στο εκβιαστικό δίλλημα της
υποδούλωσης απάντησαν αυτοβούλως πως ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΔΟΜΑΣΤΕ. Αυτή την ηθική τους
νίκη τιμάμε 187 χρόνια. Αυτή έμεινε ανεξίτηλη στους αιώνες. Αυτή η ηθική νίκη
αποτέλεσε το φωτεινό φάρο απελευθέρωσης της χώρας από 400 χρόνια σκλαβιάς. Η στρατιωτική
ήττα της ελληνικής επανάστασης τροφοδότησε μέσω της θυσίας των Εξοδιτών την τελική
πολιτική νίκη της ίδιας της Επανάστασης.
Συμπατριώτισσες,
Συμπατριώτες
Εύκολες λύσεις, δίχως κόστος, δεν υπάρχουν,
σήμερα, όπως δεν υπήρχαν και τότε. Δεν υπάρχουν
γιατί η ζημιά έχει γίνει και είναι μεγάλη. Ο παραγωγικός ιστός της χώρας έχει
απαξιωθεί. Μια νέα γενιά ανθρώπων, που θα μπορούσε να αποτελέσει το στήριγμα
και εργαλείο της παραγωγικής ανασυγκρότησης της πατρίδας μας ρίχνεται
καθημερινά στον καιάδα της ανεργίας και της μετανάστευσης. Η κρατική μηχανή
έχει διαλυθεί. Το κύρος της χώρας εκτός των συνόρων έχει πληγωθεί και η
κοινωνία έχει διχαστεί.
Αναρωτιέμαι
λοιπόν - χρησιμοποιώντας τους στίχους του Ιωάννη Πολέμη - και αναρωτηθείτε και
εσείς τώρα από τούτο εδώ τον τόπο της θυσίας: Τι έχει απομείνει σήμερα από την πατρίδα μας; ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ, ΜΟΝΟ
ΣΥΝΤΡΙΜΜΙΑ!
Δίπλα
στα συντρίμμια όμως, εδώ και καιρό συμβαίνει κάτι που είναι χειρότερο απ’ όλα
αυτά, ενώ ταυτόχρονα είναι πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμο. Επιχειρείται μεθοδικά
και διαμορφώνεται σταδιακά, ο χαρακτήρας ενός νέου τύπου «ΑΝΘΡΩΠΟΥ – ΕΛΛΗΝΑ». Χρησιμοποιώντας τα λόγια του σημαντικού εικαστικού μας καλλιτέχνη,
του Κώστα Τσόκλη, διαμορφώνουν τη νοοτροπία
«ΤΟΥ ΧΑΛΑΣΜΕΝΟΥ ΕΛΛΗΝΑ». Εκεί
αποσκοπούσε άλλωστε και η αμίμητη φράση του κ. Πάγκαλου, «Μαζί τα φάγαμε». Αυτή τη
νοοτροπία, τη νοοτροπία της αρπαχτής και του άκρατου ατομικού ωφελιμισμού,
πρέπει ριζικά να αλλάξουμε και αυτό είναι το ύψιστο προαπαιτούμενο ώστε να
εκδηλωθεί και να υλοποιηθεί μια νέα αναγεννητική προσπάθεια για τη χώρα.
Ταυτόχρονα
με την αλλαγή νοοτροπίας και με στόχο να αποκατασταθεί αυτή η τεράστια ζημιά
που έγινε, απαιτείται να υπάρξουν τρία ακόμη στοιχεία – προϋποθέσεις ανάταξης:
1ον) Συνεχής
και ειλικρινής προσπάθεια εθνικής συνεννόησης με το κατάλληλο πολιτικό
πλαίσιο, αντί του διχασμού και του καιροσκοπισμού που σήμερα επικρατεί.
2ον) Μέγιστη
δυνατή συγκέντρωση ζωντανών – πατριωτικών, ανορθωτικών δυνάμεων, κάτω από
ένα ρεαλιστικό σχέδιο εξόδου από το φαύλο κύκλο της χρεωκοπίας που μας έχουν
επιβάλλει οι δανειστές.
3ον) Επαναπροσδιορισμός
της χώρας στο διεθνές στερέωμα, σε μια περίοδο που σημειώνονται σημαντικές
γεωπολιτικές αλλαγές στη γειτονιά μας.
Γι’
αυτό και θεωρώ πως είναι εν μέρει πλαστό το δίλλημα που αφορά το νόμισμα της
χώρας. Το μέγιστο πολιτικό ζητούμενο της εποχής, αυτό που σήμερα διακυβεύεται,
είναι η ίδια η ανεξάρτητη εθνική υπόσταση της πατρίδας μας με το λαό κυρίαρχο
και ελεύθερο «να διαθέτει τον εαυτόν ως βούλεται».
Όμως
οποίος λαός κατακτά με τις αποφάσεις του το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, τότε
δικαίως δύναται να αποφανθεί ελεύθερα και σ’ ένα δεύτερο καθοριστικό ερώτημα:
ΑΞΙΖΕΙ
ΝΑ ΜΑΤΩΝΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΑΣ, ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ
ΜΑΣ, ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ Ή ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΑ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΜΑΤΩΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΟΥΜΕ;
Το
αντίστοιχο ερώτημα τέθηκε στους προγόνους μας, που μάτωναν καθημερινά μετά από
400 χρόνια σκλαβιάς. Τότε που η «Ιερά Συμμαχία» και οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες,
συμβούλευαν τους υπόδουλους ραγιάδες να καθίσουν ήσυχοι, για να μη χάσουν τα
δήθεν προνόμια που είχαν αποκτήσει εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Να αποδεχθούν
τη «μοίρα» του σκλάβου για να επιβιώσουν. Τα αντίστοιχα δήθεν προνόμια, που μας
απειλούν πως θα χάσουμε και εμείς σήμερα, αν δεν παραμείνουμε σκυμμένοι,
φρόνιμοι και φοβισμένοι, μπροστά στη νέα «Ιερά Συμμαχία» της Μέρκελ, του
Σόιμπλε και των καλοταϊσμένων γερακιών του διεθνούς τραπεζικού συστήματος.
Κυρίες και Κύριοι
Για
την πατρίδα μας υπάρχουν ορισμένες ημερομηνίες σταθμοί στην ιστορία της.
Σταθμοί διαμόρφωσης της ανεξάρτητης υπόστασης του σύγχρονου νεοελληνικού
έθνους: 1826, 1843, 1862, 1909, 1922, 1941,
1973. Τότε που ο λαός ξεσηκώθηκε παρασύροντας την πολιτική ηγεσία σε
πράξεις που αμφισβήτησαν την παντοδυναμία της κατεστημένης τάξης πραγμάτων και
έθεσαν τη χώρα μας σε μια διαφορετική τροχιά ιστορικής εξέλιξης.
ΤΟΤΕ ΜΑΤΩΣΑΜΕ ΑΛΛΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ
Τα ίδιο
πιστεύω πως θα πράξουμε και σήμερα. Γι’ αυτό και θεωρώ πως δεν είναι πολύ
μακριά η ώρα που θα προστεθεί η ημερομηνία ενός ακόμη ιστορικού σταθμού για την
πατρίδα. Η ώρα που θα εμπνευστούμε ξανά από τους στίχους του ποιήματος του Πωλ
Ελυάρντ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»:
Και
από τη δύναμη μιας λέξης
Ξαναρχίζω
τη ζωή μου
Γεννήθηκα
για να σε γνωρίσω
Για να
πω τ΄ όνομα σου
Ελευθερία
Η ώρα
που ο λαός μας θα βροντοφωνάξει πως υπάρχει ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΛΥΣΗ. Αυτή που δεν
επιτρέπουν ούτε καν ως σκέψη σήμερα να υπάρξει, όλοι εκείνοι οι λαλίστατοι
μόνιμοι θαμώνες των ΜΜΕ, τεχνοκράτες, πολιτικοί της μιας χρήσης, αυλικοί
σφουγγοκωλάριοι της δικτατορίας του χρήματος. Όλοι αυτοί που έχουν μετατρέψει
την ελληνική δημοκρατία σε «αριστοκρατία των ολίγων», εκείνων που δήθεν
γνωρίζουν και γι’ αυτό πρέπει μόνο εκείνοι να αποφασίζουν για όλους εμάς χωρίς
εμάς.
Γιατί η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι μέσα στο DNA του Έλληνα. Αποτελεί για μας
πνευματική κατάσταση που ότι και αν κάνουν οι τροικανοί δεν μπορούν να μας την
ξεριζώσουν. Γι’ αυτό και κάνουν λάθος
όσοι νομίζουν πως παραιτηθήκαμε, πως είμαστε υποχείρια τους. Θα διαψευστούν
σύντομα, όπως διαψεύστηκαν πολλές φορές αυτά τα 187 χρόνια.
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί
συμπατριώτες
Στις φετινές Γιορτές Εξόδου δεν παρευρίσκεται για
πρώτη φορά εκπρόσωπος της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν το επιλέξαμε εμείς.
Το επέλεξαν εκείνοι με τις πράξεις τους. Πράξεις ασέβειας και απαξίωσης προς
την πόλη οικουμενικό σύμβολο της Ελευθερίας, το Μεσολόγγι. Δυο χρόνια τώρα
ματώνουμε καθημερινά για να διατηρήσουμε σε αυτή την πόλη το αυτονόητο, το
δίκαιο και το σωστό.
Δηλώνουμε
από τούτο το βήμα και προς κάθε κατεύθυνση. Δεν φοβόμαστε τη μοναξιά αλλά τους
ψεύτικους φίλους και τις πισώπλατα μαχαιριές τους. Εκείνους που γι’ άλλα
δεσμεύονται μπροστά μας και άλλα πράττουν πίσω μας. Μοιάζουν με την τότε
κυβέρνηση του Ναυπλίου, που αρνήθηκε να δώσει βοήθεια στην αντιπροσωπεία της
Φρουράς των πολιορκημένων, ρωτώντας τους «με ποιό κόμμα είναι»!
Αυτούς τους ψεύτικους φίλους δεν τους
χρειαζόμαστε. ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΜΕ ΟΣΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΑΝ ΒΑΖΟΥΝ.
ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ
ΤΟΤΕ, ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ, ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ.
ΝΑ ΖΕΙ ΤΟ ΑΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΩΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ
ΝΑ ΖΕΙ Η ΑΘΑΝΑΤΗ ΚΑΙ ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΕΛΛΑΔΑ
Σας ευχαριστώ.
(Σ.Σ. Ο πανηγυρικός εκφωνήθηκε στον Κήπο των Ηρώων το Σάββατο 27 Απριλίου 2013)
