Άρωμα και αρμύρα παλιού Μεσολογγίου, πλημμύρισε το περασμένο Σάββατο το σπίτι του πιο αγνού ήρωα της Επανάστασης και αρχηγού της Φρουράς των Εξωδιτών, Θανάση Ραζηκότσικα, όπου στεγάζεται το Ιστορικό Μουσείο της «Διεξόδου».
Πλήθος Μεσολογγιτών εκ Μεσολογγίου αλλά και όλων όσοι αισθάνονται Μεσολογγίτες κατέκλεισαν τον χώρο του Μουσείου, καθώς και τον έμπροσθεν αυτού πεζόδρομο και «δράστης» αυτή τη φορά ήταν ο ιδρυτής και ψυχή της «Διεξόδου», Νίκος Κορδόσης. Το πολυαναμενόμενο και πολυτελές λεύκωμα «ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ» που αποτελείται από 170 σελίδες μεγάλων διαστάσεων στις οποίες αναπτύσσονται 110 θέματα εμπλουτισμένα με 165 ασπρόμαυρες φωτογραφίες, μια εξ ολοκλήρου δουλειά του Νίκου Κορδόση, παρουσιάστηκε στο κοινό παράλληλα με την ομώνυμη φωτογραφική έκθεση.
Συμπαρουσιαστές του λευκώματος ήταν ο Βασίλης Βλαχόπουλος, η Βάσω Μπίσσα, ο Γιάννης Δακαλάκης και ο Βασίλης Πάικος - δια στόματος Μάκη Θεοφιλάτου, αφού την τελευταία στιγμή βρέθηκε σε αδυναμία να έλθει από την Αθήνα - οι οποίοι με άμεσο, ζεστό και ανεπιτήδευτο λόγο μίλησαν για το Μεσολόγγι του χθες που έζησαν και αγάπησαν, για νοσταλγίες της πόλης που χάθηκε και για παλιές μικρές καθημερινές ιστορίες των ανθρώπων της.
Στην παρουσίαση συμμετείχαν, επίσης, δυο νεώτεροι συμπολίτες και συνεργάτες της «Διεξόδου», η Μαρίνα Κατσάνου και ο Γρηγόρης Δουλιώτης, οι οποίοι αναφέρθηκαν από τη δική τους ηλικιακή σκοπιά στο νέο Μεσολόγγι που γνώρισαν, μετά τον καλαισθητικό «βιασμό» που αυτό υπέστη, από το ’70 και μετά.
Τελευταίος ομιλητής ο συγγραφέας του λευκώματος Νίκος Κορδόσης, ο οποίος φορτισμένος από συγκίνηση και θλίψη μίλησε για το Μεσολόγγι του χθες που δεν υπάρχει πια, για το Μεσολόγγι που έχει φύγει ανεπιστρεπτί καθώς και για το «μέγιστο των εγκλημάτων», όπως χαρακτήρισε, «την καταστροφή της λιμνοθάλασσας». Συνέχισε, μιλώντας με μελαγχολία και παράπονο για «μια πόλη που έχει αδειάσει απ΄τους κατοίκους της, για μια πόλη που της έχουν αφαιρεθεί τα σπλάχνα, για μια πόλη χωρίς σώμα ώστε να ανανεώσει τα κύτταρά της, για μια πόλη που παρέμεινε άταφο πτώμα παραδομένο στη φθορά και τον αφανισμό».
Η παρουσίαση έκλεισε με την Υπεύθυνη Επικοινωνίας της «Διεξόδου», Ειρήνη Καρανικόλα, που συντόνισε την εκδήλωση, καλώντας τους παρευρισκόμενους για ένα «τρατάρισμα» στον μπουφέ που είχε στηθεί μπροστά στο Μουσείο και περιελάμβανε ούζο Τρικενέ, αυγοτάραχο Μεσολογγίου, μεζέδες όπως μυξινάρι και γαύρο από την Τουρλίδα, γαρίδες από την Κλείσοβα και σπάρο από το Βασιλάδι, όλους αλατισμένους με αφρίνα από τις αλυκές Μεσολογγίου, ελιές από το Μεσόκαμπο, γιαούρτι και τυρί από τα Ελληνικά, φράουλες από τον Αη Θωμά και, όπως ήτανε ευνόητο, παραδοσιακό ρεβανί.
Οι αίθουσες του πρώτου ορόφου του Μουσείου είναι γεμάτες από 200 περίπου μεγάλες ασπρόμαυρες φωτογραφίες που καλύπτουν την περίοδο της εκατονταετίας από το 1870, οπότε και η πόλη άρχισε να πατάει στα πόδια της μετά τον «Μεγάλο Χαλασμό», και φθάνουν μέχρι το 1970, με την καταστροφή της λιμνοθάλασσας. Το σκηνικό της εκθέσεως συμπληρώνουν αντικείμενα εποχής, ενώ ο επισκέπτης περιηγείται στα εκθέματα ακούγοντας νοσταλγικά τραγούδια εποχής.
Η έκθεση, που λειτουργεί καθημερινά (εκτός Δευτέρας και Τρίτης) από τις 11 το πρωί μέχρι τη 1 το μεσημέρι και από τις 8 το απόγευμα μέχρι τις 10 το βράδυ, θα διαρκέσει μέχρι τις 14 Ιουνίου.
