Γράφει ο Γιάννης Μακρυγιάννης
Δημοσιογράφος
Ούτε περίεργο, ούτε «τρελό» το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, όπως κάποιοι σκέφτονται και ισχυρίζονται.
Η νέα, απλόχερη, εντολή, η νέα ευκαιρία, που πήρε ο Αλέξης Τσίπρας από τον ελληνικό λαό έχει και λογική και ήταν πάνω κάτω αναμενόμενη, έστω κι αν ως προς το εύρος της όντως ήταν απροσδόκητη
Ο κ. Τσίπρας έλαβε τον περασμένο Γενάρη μία διπλή εντολή. Πολλοί εστίασαν στο ένα μέρος και υποτίμησαν το δεύτερο. Δεν θα έπρεπε.
Το ένα σκέλος λοιπόν της εντολής τότε ήταν η κατάργηση του μνημονίου, ή έστω επιτέλους, η σκληρή διαπραγμάτευση για τη βελτίωση των όρων στις σχέσεις με τους δανειστές.
Το δεύτερο σκέλος εκείνης της εντολής προς τον κ. Τσίπρα ήταν να «καθαρίσει» με το παλιό , ξεπερασμένο πολιτικό σύστημα της χώρας. Το σύστημα της διαφθοράς, της διαπλοκής, της ανικανότητας, της φαυλότητας, με το σύστημα που χρεοκόπησε τη χώρα.
Η ίδια εντολή, με τη διπλή αυτή σημασία δόθηκε στον κ. Τσίπρα και στο δημοψήφισμα του Ιουλίου. Εκείνη η ψήφος δεν αφορούσε μόνο το μνημόνιο και τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, αλλά εξέφρασε και την αντίδραση των πολιτών σε όλο το σάπιο του πολιτικού συστήματος. Εξ ου και η εκτίναξη στο 62% μόλις εμφανίστηκε επί σκηνής όλος ο συρφετός του πάλαι ποτέ γαλαζοπράσινου δικομματισμού, απέναντι στον τότε πρωθυπουργό.
Στο σκέλος του μνημονίου και της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές ο κ. Τσίπρας έδωσε μεν σκληρή μάχη, με λάθη, παλινωδίες και αυταπάτες, αλλά δεν έφερε αποτέλεσμα. Φάνηκε όμως ότι ήταν μία μάχη με υπέρτερες δυνάμεις και γι’ αυτό κρίθηκε επιεικώς στην παρούσα φάση.
Στο σκέλος όμως της αναμέτρησης με το παλιό πολιτικό προσωπικό, τη διαφθορά και τη διαπλοκή, η εντολή και η προσδοκία των πολιτών παραμένει ζωντανή. Ο κ. Τσίπρας ενσαρκώνει αυτό το αίτημα της ελληνικής κοινωνίας αυθεντικά και σταθερά. Κι αυτό ακριβώς αποτυπώθηκε στις κάλπες της Κυριακής. Διότι παρά τη φθορά της υπογραφής του μνημονίου παραμένει ένας πολιτικός ηγέτης άφθαρτος, φρέσκος και με χάρισμα επικοινωνίας με το λαό. Ο οποίος διατηρεί μία διαρκή, απευθείας επαφή με την κοινωνία, οικοδομώντας αυτό το διάστημα μία σχέση εμπιστοσύνης. Ακόμη κι αν αυτές οι εντολές συχνά αποδεικνύεται ότι έχουν συγκεκριμένο ορίζοντα και δεν είναι λευκές επιταγές, δεν παύουν να εκφράζουν τις προσδοκίες του κόσμου σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Εκείνο δε που δεν κατάλαβαν όσοι εξεπλάγησαν από την ευρεία νίκη του νέου ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα, είναι ότι στις εκλογές ο ψηφοφόρος επιλέγει ανάμεσα σε συγκεκριμένες προτάσεις, πολιτικές και προσώπων. Και ο κ. Τσίπρας υπερείχε συντριπτικά έναντι των άλλων επιλογών, που είχε μπροστά του ο πολίτης.
Αναδημοσίευση από το protothema.gr
