ΤΡΕΙΣ ΝΕΟΙ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΟΙ ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΣΤΗΝ ΓΚΑΛΕΡΙ «ΤΥΡΒΗ»

Γράφει η  Ελένη Καρανικόλα-Τσουβέλα 

Ph.D. Εκπαιδευτικός

Έκθεση ζωγραφικής τριών  νέων καλλιτεχνών παρουσιάζεται στην γκαλερί «Τύρβη» (Ελ. Βενιζέλου 20, Μεσολόγγι). Τίτλος της έκθεσης «Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ».

Ο Ηλίας Βασιλός, η Εύη Ζαμπέλη και ο Αλέξης Αντύπας, εργάζονται στην πόλη μας, το Μεσολόγγι,  ως εκπαιδευτικοί   εικαστικών μαθημάτων.  Εδώ συναντήθηκαν για πρώτη φορά και έτσι προέκυψε ο τίτλος της έκθεσης. 

Πρόκειται για μια λειτουργική συνάντηση νέων ανθρώπων, ένα «οικοσύστημα  ταλέντων»,  που μαζί με άλλους συμπολίτες μας όπως το φωτογράφο Νεκτάριο Μαρκογιάννη, επικεφαλής της Τύρβης και τον Γιάννη Τσαλαφούτα,  πρόεδρο της Φωτογραφικής Λέσχης Μεσολογγίου (ΦΩΤΟ.ΛΕ.ΜΕ),ανέπτυξαν μία ποιότητα σχέσεων, υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον, μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα, συνδιαλέγονται, αλληλεπιδρούν, στοχάζονται αναστοχάζονται, συγκλίνουν και εξελίσσονται δημιουργώντας.  Αποτέλεσμα  πολιτισμικής  ώσμωσης   είναι και  η δημιουργία της  γκαλερί «Τύρβη», που σκοπό της έχει να φέρει σε επαφή και να μυήσει το ευρύ κοινό με ποικιλόμορφες τάσεις και εκφάνσεις της σύγχρονης τέχνης.

Είναι η νέα γενιά δημιουργών,  το πολιτισμικό μας κεφάλαιο, και   αξίζει τον κόπο να τους γνωρίσουμε καθώς ευγενικά ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση που τους απευθύναμε να απαντήσουν στις ερωτήσεις που τους θέσαμε.

Ο Ηλίας Βασιλός γεννήθηκε στην Πτολεμαΐδα το 1989. Σπούδασε ζωγραφική στο Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, από το οποίο αποφοίτησε το 2014 με άριστα. Έχει διακριθεί με έπαινο στον πρώτο διαγωνισμό ζωγραφικής «Λουκάς Βενετούλιας», στο Τελλόγλειο ίδρυμα τεχνών του Α.Π.Θ. το 2014. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό και στο ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό πρόγραμμα ‘FYSIS AND CREATIVITY’ το 2013.Το 2018 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Depo Darm Contemporary Art Space στην Αθήνα. Ζει και εργάζεται ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός εικαστικών στο Μεσολόγγι.

Πως ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;

 Η σχέση μου με το σχέδιο και τη ζωγραφική ξεκίνησε από την παιδική μου ηλικία. Θυμάμαι τον εαυτό μου από μικρό να σχεδιάζω κυρίως κόμικς, ενώ λίγο αργότερα ασχολήθηκα με το γκράφιτι.  Σημαντικοί παράγοντες γι’ αυτό το ξεκίνημα ήταν η αγάπη μου για δημιουργία και ανακάλυψη, ο πατέρας μου ,ο οποίος ασκεί το επάγγελμα του επιπλοποιού και πολλοί φίλοι μου.

Τι είναι έμπνευση κι αν το Μεσολόγγι αποτελεί πηγή έμπνευσης;

 Για εμένα η έμπνευση είναι η σύλληψη μιας ιδέας, αυτή η αναλαμπή που προκύπτει μέσα από έναν συνδυασμό συναισθημάτων, σκέψεων, εικόνων και παρατήρησης. Πηγές έμπνευσης μπορεί να είναι τα χρώματα, τα υλικά αλλά και το ίδιο το εργαστήριο, τα βιβλία, οι άνθρωποι, το περιβάλλον στο οποίο βρίσκομαι και η ίδια η εποχή. Το Μεσολόγγι αποτέλεσε πολλές φορές πηγή έμπνευσης για εμένα, κυρίως η ατμόσφαιρα που επικρατεί και ο συνδυασμός των χρωμάτων στα τοπία του.

Από πού αντλείς τα θέματά σου, και ποια εκφραστικά μέσα χρησιμοποιείς;

 Τα μέσα με τα οποία εκφράζομαι είναι η ζωγραφική με λάδια σε καμβά, αναλογικά τυπώματα σε χαρτί (τεχνική της χαρακτικής) και κατασκευές από ξύλο. Τα έργα μου είναι συνήθως αφηρημένες εικόνες οι οποίες έχουν ως κύριο άξονα τη μελέτη της επανάληψης σαν διαδικασία, το ρυθμό, το χώρο και την κίνηση.  Πρόκειται για χρωματικές συνθέσεις από σχολαστικά τοποθετημένα επαναλαμβανόμενα τετράγωνα και γραμμές, μέσα από τα οποία αποκαλύπτονται πλέγματα, γεωμετρικά σχήματα και μοτίβα. Κυρίως αντλώ θέματα από τη φύση , επιστημονικές έρευνες , αλλά και από την ιστορία και την εποχή μου.

Οι θεατές εντοπίζουν τα δικά τους μηνύματα ή του καλλιτέχνη ;

 Τις περισσότερες φορές ο κάθε θεατής εντοπίζει δικά του μηνύματα σε ένα έργο, καθώς ο καθένας βλέπει διαφορετικά , μέσα από τα δικά του μάτια, από τις δικές του εμπειρίες και βιώματα. Όταν συμβαίνει αυτό, πολλές φορές είναι άξιο μελέτης για εμένα.  Άλλες φορές πάλι, όταν συμβαίνει το αντίθετο, είναι ιδιαίτερα ευχάριστο.

Εκπαιδευτικός και ζωγράφος πόσο εύκολο είναι ;

 Ομολογώ πως είναι λίγο πιο εύκολο απ’ ότι το φανταζόμουν πριν πάρω την απόφαση να δουλέψω και ως εκπαιδευτικός.  Για να πω την αλήθεια πριν κάποια χρόνια δεν φανταζόμουν ότι θα κάνω και αυτή τη δουλειά. Και τα δύο έχουν τις δικές τους απαιτήσεις και δυσκολίες , βέβαια θεωρώ πως, αν κανείς βρει τη χρυσή τομή μπορεί το ένα να βοηθήσει το άλλο με διάφορους τρόπους.

Στην σημερινή Ελλάδα ένας νέος άνθρωπος θα μπορούσε να εξασφαλίζει τα απαραίτητα από το επάγγελμα του ζωγράφου, και αν ναι μήπως χανόταν η έμπνευση ;

 Θεωρώ πως για έναν νέο άνθρωπο το επάγγελμα του ζωγράφου δεν ήταν ποτέ εύκολο να του εξασφαλίσει τα απαραίτητα, δεν είναι φαινόμενο μόνο στη σημερινή Ελλάδα , ούτε και στον υπόλοιπο κόσμο. Είναι πολύ λίγοι αυτοί που το καταφέρνουν αναλογικά πάντα με το σύνολο των καλλιτεχνών. Επίσης πιστεύω πως η έμπνευση δεν έχει σχέση με το εμπορικό-βιοποριστικό κομμάτι, είναι κάτι πνευματικό. Θυμάμαι πολλές στιγμές να μην πουλάω έργα και να μην έχω αρκετά χρήματα, αλλά οι ιδέες εκεί, να επιμένουν.

Τι σου δίνει χαρά από τη δημιουργία ;

 Οι συνεχείς ανακαλύψεις και η περιπλάνηση μέσα στην ίδια τη διαδικασία της δημιουργίας για εξερεύνηση. 

Η Εύη Ζαμπέλη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1991. Το 2016 αποφοίτησε από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο ευρωπαϊκό καλλιτεχνικό πρόγραμμα ‘FYSIS AND CREATIVITY’ στο Βερολίνο. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως την έκθεση αποφοίτων στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, 2017 και το ‘InArt’, στη γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου στη Θεσσαλονίκη,2018. Παράλληλα με την ζωγραφική διδάσκει εικαστικά σε σχολεία.

Πως ξεκίνησες να ζωγραφίζεις ;

Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από αρκετά μικρή ηλικία. Θυμάμαι πήγαινα και σε ένα εργαστήριο ζωγραφικής για μικρά παιδιά. Στην ηλικία των 11 χρονών πήρα το πρώτο μου καβαλέτο και τα πρώτα μου λάδια, και από τότε, μέχρι σήμερα δεν έχω σταματήσει να ασχολούμαι με τη ζωγραφική και το σχέδιο.

Τι είναι έμπνευση κι αν το Μεσολόγγι αποτελεί πηγή έμπνευσης ;

Έμπνευση για εμένα είναι η παρατήρηση του κόσμου γύρω μου. Πηγή έμπνευσης πολλές φορές αποτελεί μία φωτογραφία, μία εικόνα, η οποία μπορεί να σχετίζεται με εμένα και την μελέτη του έργου μου, μία βόλτα, ή πολλές φορές μία περιήγηση στο ίντερνετ και συγκεκριμένα στα socialmedia.Δεν θα έλεγα πως το Μεσολόγγι έχει προλάβει να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εμένα, λόγο του μικρού χρονικού διαστήματος που βρίσκομαι εδώ.

Από πού αντλείς τα θέματά σου, και ποια εκφραστικά μέσα χρησιμοποιείς

 Ο προβληματισμός μου αντλείται από την τάση της εποχής μου, αλλά και κάθε εποχής, να έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το παρελθόν της και με έχει οδηγήσει σε μια επανερμηνεία της ζωγραφικής και σχεδιαστικής παράδοσης, στην οποία έχει επικεντρωθεί η πρακτική μου τα τελευταία χρόνια. Έτσι, έχω επιλέξει σαν μέσο έκφρασης τη ζωγραφική με λάδια σε καμβά και το σχέδιο με μολύβια σε χαρτί, τα οποία μου δίνουν τη δυνατότητα να δημιουργήσω μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα από την οποία αναδύονται οι μορφές στα έργα μου.

 Οι θεατές εντοπίζουν τα δικά τους μηνύματα ή του καλλιτέχνη ;

Πολλές φορές οι θεατές εντοπίζουν δικά τους μηνύματα στα έργα, γιατί πιστεύω πως ο κάθε άνθρωπος βλέπει διαφορετικά. Από την άλλη, λόγο του ανθρωποκεντρικού θέματος που επικρατεί στο συνολικό μου έργο, νομίζω πως τις περισσότερες φορές συγκλίνουν αρκετά  με αυτό που σκέφτομαι και επιθυμώ να απεικονίσω.

Εκπαιδευτικός και ζωγράφος, πόσο εύκολο είναι ;

 Είναι ένα επάγγελμα το οποίο το κάνω για πρώτη φορά και δεν θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερα δύσκολο να γίνεται ταυτόχρονα με την ζωγραφική σαν παραγωγή προσωπικού έργου. Επίσης πιστεύω πως πολλές φορές η συναναστροφή με τα παιδιά και τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται και δημιουργούν με έχει βοηθήσει στο έργο μου.

Στη σημερινή Ελλάδα ένας νέος άνθρωπος θα μπορούσε να εξασφαλίζει τα απαραίτητα από το επάγγελμα του ζωγράφου, και αν ναι μήπως θα χανόταν η έμπνευση ;

 Θεωρώ πως είναι δύσκολο για έναν νέο καλλιτέχνη να εξασφαλίζει τα απαραίτητα από το επάγγελμα του ζωγράφου.  Πιστεύω πως, με σταδιακά και σίγουρα βήματα θα μπορούσε κανείς να το πετύχει, αλλά είναι κάτι το οποίο απαιτεί πολύ χρόνο και κόπο.  Επίσης νομίζω πως, είναι λίγοι οι νέοι καλλιτέχνες, οι οποίοι το έχουν καταφέρει. Η έμπνευση είναι ένα δυνατό εσωτερικό συναίσθημα και για εμένα δεν σχετίζεται με το εμπορικό κομμάτι του έργου.

Τι σου δίνει χαρά από τη δημιουργία ;

 Η μεγαλύτερη χαρά όταν δημιουργείς είναι, όταν στο τέλος βλέπεις  το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ο Αλέξης Αντύπας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Το 2003 κέρδισε υποτροφία και βραβείο στις εισαγωγικές εξετάσεις της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας, όπου αποφοίτησε με άριστα. Το 2007, στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού προγράμματος Erasmus, φοίτησε στη Willem De Kooning Academy στο Ρότερνταμ της Ολλανδίας. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, το 2012 έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση στη γκαλερί Fizz στην Αθήνα. Εργάζεται ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός εικαστικών, ενώ παράλληλα κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Πάτρας.

Πώς ξεκίνησες να ζωγραφίζεις;

Ξεκίνησα να ζωγραφίζω από μικρή ηλικία, στο σχολείο. Όποτε βαριόμουν στο μάθημα έκανα μικρά σκίτσα στα βιβλία/τετράδιά μου, το ίδιο έκανα και στο σπίτι. Θεωρώ πως κάθε δημιουργική απασχόληση προκύπτει από ανάγκη, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ανάγκη να απασχολήσω το μυαλό μου.

Τι είναι έμπνευση κι αν το  Μεσολόγγι αποτελεί πηγή έμπνευσης ;

Έμπνευση για μένα είναι κάτι εσωτερικό, μια καλή ιδέα, ένα ξέσπασμα συναισθημάτων ή ο συνδυασμός τους. Το Μεσολόγγι, ενώ θεωρώ πως περιέχει πολλά στοιχεία που μπορούν να εμπνεύσουν έναν καλλιτέχνη (φυσική ομορφιά, ιστορία), στη δική μου περίπτωση δεν αποτελεί τόσο πηγή έμπνευσης, όσο ένα κατάλληλο περιβάλλον που επιτρέπει την διαδικασία της καλλιτεχνικής δημιουργίας να συμβεί αβίαστα. Βέβαια, οι καλλιτεχνικές εκφράσεις ενός ατόμου σίγουρα επηρεάζονται από τον περιβάλλοντα χώρο του.

Από πού αντλείς τα θέματά σου,  και ποια εκφραστικά μέσα χρησιμοποιείς;

Το κύριο αντικείμενο της δουλειάς μου ήταν πάντα ο άνθρωπος, ως σύνολο πολλαπλών ψυχολογικών ή/και νοητικών καταστάσεων, που απέδιδα με παραστατικές εικόνες, που πολλές φορές υπονοούσαν κάποια αφήγηση. Στα έργα που παρουσιάζω στη γκαλερί Τύρβη, το θέμα μου είναι η αντίληψη και πως η χρήση του τόνου και της φόρμας μπορούν να συνδιαλαγούν με αυτή με τρόπο ευχάριστο αλλά και περίεργο ταυτόχρονα. Η παρουσία φωτοσκίασης δίχως συγκεκριμένη πηγή φωτός, η σύγχυση μεταξύ μπροστινού και πίσω επιπέδου, φόρμες που μέσω της καμπυλότητας μοιάζουν να υπονοούν κίνηση, όλα αυτά είναι στοιχεία που αποσκοπούν να εξάψουν την αντίληψη του θεατή, και όχι τόσο το συναίσθημα. Εκεί ακριβώς στηρίζεται και η έλλειψη χρώματος. Το χρώμα μοιάζει να επικαλείται μία συναισθηματική αντίδραση που αποσπάει την προσοχή του θεατή από την πρωταρχική ιδέα του έργου.

Οι θεατές  εντοπίζουν τα δικά τους μηνύματα ή του καλλιτέχνη;   

Θεωρώ πως όσο παραστατικό και συγκεκριμένο μπορεί να είναι ένα έργο, δεν μπορεί να ξεφύγει από την υποκειμενική ματιά του θεατή. Καθένας από μας μεταφράζει τις εικόνες που βλέπει μέσω των δικών του προσωπικών βιωμάτων, με αποτέλεσμα μία εικόνα να έχει τόσα νοήματα όσα και οι άνθρωποι που θα την δουν. Αυτό είναι που κάνει την τέχνη τόσο ιδιαίτερη. Βέβαια, υπάρχουν στιγμές που κάποιος θεατής μοιάζει να υπαγορεύει ακριβώς την σκέψη που είχες ενώ έφτιαχνες το έργο και όταν συμβαίνει αυτό συνήθως νιώθεις μεγάλη ευχαρίστηση.

Εκπαιδευτικός και ζωγράφος πόσο εύκολο είναι;

Καθώς και τα δύο είναι αρκετά απαιτητικά, θα μπορούσε κάποιος να υποθέσει πως ο συνδυασμός τους είναι κάτι δύσκολο. Παρόλα αυτά, στην συγκεκριμένη περίπτωση, νομίζω πως το ένα «τροφοδοτεί» το άλλο. Είναι αξιοθαύμαστο να παρατηρήσει κάποιος τις πρωτότυπες λύσεις που δίνει το παιδικό μυαλό σε διάφορα προβλήματα που του παρουσιάζονται. Ανεπηρέαστο από καθιερωμένες μεθόδους και τρόπους σκέψης, το παιδί βρίσκεται σε μία κατάσταση διαρκής ανακάλυψης και εφευρετικότητας, κάτι που μπορεί να ενισχύσει ή να βοηθήσει την έρευνα του εκπαιδευτικού καλλιτέχνη.

Στην σημερινή Ελλάδα  ένας νέος άνθρωπος θα μπορούσε να εξασφαλίζει   τα απαραίτητα από το επάγγελμα του ζωγράφου; Και αν ναι μήπως χανόταν η έμπνευση;   

Θεωρώ πως στην σημερινή εποχή είναι λίγοι αυτοί που καταφέρνουν να ζήσουν μόνο από την ζωγραφική, παρόλα αυτά υπάρχουν, αλλά απευθύνονται σε μία αγορά μεγαλύτερη από αυτή της Ελλάδας. Δεν θεωρώ πως η έμπνευση είναι ανάλογη (ή αντιστρόφως ανάλογη) της εμπορικής επιτυχίας ενός καλλιτέχνη. Είναι αλήθεια πως η κάθε περίοδος έχει τις δικιές της προτιμήσεις στη τέχνη, γεγονός που μπορεί να κάνει έναν καλλιτέχνη πιο αρεστό από κάποιον άλλο, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ένας εμπορικός καλλιτέχνης έχει «θυσιάσει» την προσωπική του έμπνευση για να το πετύχει.

 Τι σου δίνει χαρά από τη δημιουργία;

Ο ενθουσιασμός της σύλληψης μιας καλής ιδέας, η ικανοποίηση της ολοκλήρωσης ενός έργου, είναι σίγουρα αρκετά δυνατά στοιχεία για να δημιουργείς. Παρόλα αυτά, αυτό που απολαμβάνω περισσότερο είναι η διαδικασία, ο εσωτερικός διάλογος που προκύπτει με τον εαυτό σου όταν είσαι απορροφημένος από το έργο, η παντελής απουσία αίσθησης του χρόνου που δημιουργείται από την συγκέντρωση του νου σε αυτό που κάνεις. Θεωρώ πως η δημιουργία είναι μία πανανθρώπινη ανάγκη την οποία όλοι θα έπρεπε να εξασκούν (είτε πρόκειται για τέχνη, είτε όχι).