 |
| Στη φωτογραφία, που προέρχεται από δωρεά του κ. Μίλτου Ζαβέρδα στα Πολιτιστικά Αρχεία της "Διεξόδου", απεικονίζεται ο καλόγερος Χρήστος Κορωνιός ανάμεσα από τους έφιππους πανηγυριστές Χρήστο Τσούτσο, Φίλιππο Μελισσάρη, Μήτσο Κουτσονίκα και Μήτσο Ζαβέρδα |
Πόσοι άραγε από τους μεγαλύτερους τον θυμούνται και πόσοι απ΄τους νεώτερους τον γνωρίζουν ? Με καταγωγή από τον Προυσσό εργάστηκε την δεκαετία του ΄30 στο ιδιαίτερο γραφείο του, εκ Φραγκίστας Ευρυτανίας, καταγόμενου και εξέχοντος πολιτικού της εποχής Γεωργίου Καφαντάρη.
Στο Μεσολόγγι ήλθε από την Αθήνα αρχές δεκαετίας του 1950 και αφού υπεβλήθη, μαζί με την γαλλίδα σύζυγό του Χριστονύμφη στην μοναχική κουρά, εγκαταστάθηκε ως μοναχός στον Αη – Συμιό.
Η γυναίκα του έφυγε πρώτη από την ζωή και έτσι παρέμεινε μόνος στο ανώγειο κτίσμα που υπήρχε μέχρι το 1966 βορειοδυτικά του μοναστηριού .
Πέθανε σε μεγάλη ηλικία περί το 1968 μετά από μία μικρής διάρκειας παραμονή του στο νοσοκομείο Άγιος Ανδρέας Πατρών όπου είχε εισαχθεί για θεραπεία.
Για την κηδεία του και την ταφή του, που έγινε στη Πάτρα, επιμελήθηκε ο Χρήστος Κότσαρης , ο καλόκαρδος και καλοκάγαθος «Σωλήνας», ο οποίος «έφερνε βαρέως» το γεγονός ότι ο Κορωνιός, δεν ενταφιάστηκε στο μοναστήρι συνεπεία του άδικου γυναικείου σκωπτικού παρωνύμιου που είχε αποδοθεί στον καλόγερο και το οποίο είχε περιέλθει σε γνώση του προ ολίγου χρόνου εγκατασταθέντος νέου τότε μητροπολίτη Θεοκλήτου.
Έτσι μετά παρέλευση τριετίας από την ταφή ο «Σωλήνας» έκανε εκταφή των οστών τα οποία, αφού τοποθέτησε σε ένα ξύλινο οστεοφυλάκιο, ένα βράδυ του 1971 - 1972 πηδώντας από τα κάγκελα του πίσω περιβόλου του Αη Συμιού για να μην γίνει αντιληπτός, τα έθαψε εκεί όπου και ο καλόγερος Χρήστος Κορωνιός επιθυμούσε.
Αναδημοσίευση από την σελίδα "το Μεσολόγγι που έφυγε μέσα από τα Αρχεία της Διεξόδου" στο Facebook
