Η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας προχωράει σε “πογκρόμ” κατάργησης σχολείων, με πρόσχημα την «ποιοτική» αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης, την αξιοποίηση των υποδομών και την εφαρμογή καινοτόμων μεθόδων διδασκαλίας, την παιδαγωγική λειτουργία των σχολείων”.
Για ποια παιδαγωγική μιλάει το Υπουργείο Παιδείας;
Την παιδαγωγική του σχολείου της αγοράς, της ταξικής διαφοροποίησης, της κατάρτησης και των δεξιοτήτων, της σχολικής διαρροής.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να “κουκουλώσει” με το μανδύα των εκπαιδευτικών κριτηρίων τις συγχωνεύσεις των σχολείων, που υπηρετούν την Κυβερνητική πολιτική για το επιχειρηματικό σχολείο της αγοράς.
Η κυβέρνηση από τη μια διατυμπανίζει ότι δεν υπάρχουν χρήματα για την παιδεία ενώ από την άλλη χαρίζονται δισεκατομμύρια ευρώ στο κεφάλαιο για να ενισχυθεί η κερδοφορία του. Πάνω από 50 δισ. ευρώ ζεστό χρήμα έχουν δοθεί στο κεφάλαιο το 2010 τη στιγμή που με 15 δισ. ευρώ
το χρόνο θα μπορούσε να ικανοποιηθεί το αίτημα για 15%
από τον κρατικό προϋπολογισμό για την Παιδεία και θα καλύπτονταν πολλές σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες!
Το επιχείρημα της κυβέρνησης, πως καταργεί διθέσια και τριθέσια σχολεία, δήθεν για παιδαγωγικούς λόγους, αποτελεί πρόκληση.
Πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας!
Η αλήθεια είναι ότι ένα σχολείο το οποίο έχει εκατό μαθητές δεν μπορεί να χρησιμεύσει σαν σχολείο-επιχείρηση. Γι’ αυτό θέλουν να φτιάξουν μεγάλα συγκροτήματα, πολυδύναμα σχολεία, όπου μέσα σε αυτά τα σχολείο θα υπάρχει μεγάλος αριθμός μαθητών, μαθητές, δηλαδή, πελάτες. Στόχος τους είναι ο διευθυντής, ο πρόεδρος της Ένωσης Γονέων και ένας εκπρόσωπος του δήμου, λογικά και κάποιος χορηγός αργότερα, με την πενιχρή χρηματοδότηση που θα παίρνουν, μετά να προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα, πώς; Άλλος να αναζητά χορηγούς, άλλος να αξιοποιεί τις υποδομές της μεγάλης αυτής σχολικής μονάδας και για εμπορική χρήση, για παράδειγμα να κάνει το προαύλιο πάρκινγκ το Σαββατοκύριακο και από εκεί να εισπράττει έσοδα….
Αυτό θέλουν με τις καταργήσεις των σχολείων.
Ας αναρωτηθούν οι εργαζόμενοι: γίνεται αυτοί που ρημάζουν τη ζωή της λαϊκής οικογένειας, να νοιάζονται για την μόρφωση των παιδιών της;
Η απόφαση αυτή, από κοινού με την κατεύθυνση για 25αρια-30αρια τμήματα, το δραματικό περιορισμό των διορισμών, θα έχει δραματικές συνέπειες, στη ήδη υποβαθμισμένη μόρφωση των παιδιών του Λαού μας. Χορηγοί θα μπαινοβγαίνουν στα σχολεία, ανταλλάσσοντας τα ψίχουλα που θα πετούνε με το δικαίωμά τους να καθορίζουν οι ίδιοι το αναλυτικό πρόγραμμα (δηλώσεις Διαμαντοπούλου, σχέδιο για τη διοικητική δομή της εκπαίδευσης).
Επίθεση δηλαδή, τόσο στη τσέπη των εργαζομένων-γονιών, όσο και στα μυαλά των μαθητών.
Σκόπιμα οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, οι τοπικές αρχές αποκρούουν την πραγματική ουσία των καταργήσεων και στέκονται αποκλειστικά στην οικονομική πλευρά του ζητήματος, που ασφαλώς υπάρχει. Δίνουν, έτσι συγχωροχάρτι, με άλλα λόγια στήριξη, γιατί ακριβώς συμφωνούν με το σχολείο της αγοράς.
Πρέπει να σημάνει ξεσηκωμός.
Από κοινού εκπαιδευτικοί, γονείς, ταξικά συνδικάτα, να κάνουν δική τους υπόθεση κι αυτή τη μάχη.
Απορρίπτουμε:
· Τη νέα διοικητική δομή
· Το νέο ολοήμερο σχολείο
· Τη διαφοροποίηση του προγράμματος στο επίπεδο της Περιφέρειας και του σχολείου
· Τις συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων.
Διεκδικούμε:
· Σύγχρονα δημόσια σχολεία με μαζικούς μόνιμους
· Διορισμούς εκπαιδευτικών
· Καμία τάξη πάνω από 20 μαθητές.
ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ
