Γράφει ο Πάνος Τσούμας
Σκέφτομαι καμιά φορά πως οι
εμβληματικές επέτειοι αναγέννησης του Έθνους θα έπρεπε, αντί για ημέρες
επιδεικτικών παρελάσεων-και πανηγυρικών της φανφάρας από άσχετους «επίσημους»,
να είναι ημέρες αναστοχασμού και μόνο.
ΜΕΡΕΣ του «Ας αναστοχασθούμε
εαυτούς και αλλήλους» να το πω έτσι δανειζόμενος από ομώνυμο βιβλίο του Θεοδόση
Τάσιου.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ αλλά και δημόσιος να
είναι ο αναστοχασμός με στόχο την ατομική και συλλογική αυτογνωσία, την
μίνιμουμ έστω.
ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ προσφέρεται κατ
εξοχήν πλέον για μια τέτοια εξέλιξη μόνο που, ως άσχετος, αυτό θα το αφήσω απλά
να τρέχει…
_ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ το Μεσολόγγι-και τους
εορτασμούς για το εμβληματικό γεγονός της Εξόδου προς το βέβαιο θάνατο, γίνεται
η κατάθεση των παραπάνω σκέψεων.
ΕΧΩ βρεθεί πολλές φορές εκεί και
με διάθεση »αγκαρίας» έχω γράψει πάμπολλα άρθρα και ρεπορτάζ.
ΕΔΩ θα μιλήσω μέσω του
Μεσολογγίτη ποιητή Θωμά Γκόρπα όστις ζώντας προφανώς υπό το βάρος της Εξόδου
διήγε βίο οιονεί μόνιμου Εξοδίτη.
«ΠΟΙΟΙ ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΝΕ;» είναι το
ποίημα. Δείχνε άσχετο με το ιστορικό γεγονός και τα υπόλοιπα προλεχθέντα αλλά
μόνο φαινομενικά. Εκτός και υπάρχει πλήρης απουσία ενσυναίσθησης.
#Αυτό το καλοκαίρι ποιος θα το
πάρει;
Ποιοι μας αγαπάνε;
Κλειστό μαγαζί
κλειστό μαγαζί της αγάπης.
Κι αυτό το καλοκαίρι φέρνει
μπάνια
σ’ αχρησιμοποίητες ακρογιαλιές
θαλασσινά ναπολιτάνικα φαγιά,
μπύρες,
ουίσκια
άγρια εκμετάλλευση εχθρών και
φίλων
αποκρουστικά ξενύχτια σε ντεκόρ
ποιητικά κι ευχάριστα.
Είμαι κουρασμένος πολύ
κουρασμένος
μέσα πώς θέλετε να το δείτε,
ανοίξτε με να το δείτε
έχω όμως κουράγιο
αδυνατώ
να επιχειρήσω με πνεύμα
επιχειρησιακό
την ηλικία μου
αδυνατώ να πιστέψω
πως αγάπησε έστω κι ένας έως τώρα
αδυνατώ να βρω
μια σκοπιμότητα στην τέχνη
εκτός της σκοπιμότητος πως πρέπει
να ζήσει κι αυτή
όπως τόσα άλλα ωραία ή χαμερπή
αδιάφορο…
Σου λέω: Θέλω να γείρω…
να ξεκουραστώ…
να γείρω… να μάθω πάλι να μετράω
τ’ άστρα χωρίς να χάνω και τον ουρανό
να ξαναγίνω θαυμαστής του
ηλιοβασιλέματος
να λαχταράω το τσιγάρο
ενώ δεν το έχω μάθει ακόμα.
Σου λέω: Εγώ που αγάπησα τα πάντα
πριν να τα γνωρίσω θέλω ν’ αγαπήσω κάτι επιτέλους που το ξέρω#
ΥΓ: Γκόρπας επίσης από το ποίημα
«φιλοδοξίες»
«…Θέλω να γράψω για τους
προοδευτικούς
Διανοούμενους
μα το μυαλό μου ταξιδεύει σε
παμπάλαια χρόνια πριν απ’ το ’20 όταν ο Βάρναλης ήταν ωραίος μπεκρής τραμπούκος
και βασιλόφρονας…»
Αναδημοσίευση από το enetpress.gr
