Γράφει ο Παναγιώτης Κατσούλης
πρ. Δήμαρχος Μεσολογγίου
ΤΟΤΕ, 29 Οκτωβρίου 2011, που το γνωστό σε όλους μας πια καράβι, ποτέ δεν ήρθε μεταφέροντας την αποστολή του Δήμου Ζακύνθου στο Μεσολόγγι.
ΤΟΤΕ, που ήταν μια μέρα γιορτής, μια ιδιαίτερα φορτισμένη και συμβολική μέρα, αφού με την έλευση της αποστολής του Δήμου Ζακύνθου ακτοπλοϊκώς στο Μεσολόγγι, θα εγκαινιαζόταν η συνεργασία των δυο δήμων με σκοπό την ικανοποίηση ενός ιστορικού αιτήματος για τον τόπο μας, τη δρομολόγηση της ακτοπλοϊκής γραμμής Μεσολόγγι – Ζάκυνθος.
ΤΟΤΕ, που η γιορτή μετατράπηκε σε ένα προσωπικό πολιτικό στραπάτσο, για το οποίο ακόμη και σήμερα ορισμένοι «Illuminati» της τοπικής πολιτικής σκηνής με λοιδορούν.
Βέβαια σχεδόν ένα χρόνο μετά τη μη έλευση του καραβιού, τον Ιανουάριο του 2012, εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ακτοπλοϊκών Συγκοινωνιών (ΣΑΣ) του Υπουργείου Ναυτιλίας, η Ακτοπλοϊκή σύνδεση Μεσολόγγι – Ιόνια Νησιά, μετά από αίτηση μεγάλης ναυτιλιακής εταιρείας. Αλλά με αυτό ποιος ασχολείται και ποιος το θυμάται...
ΤΟΤΕ, που ορισμένοι «ΜΑΤΩΝΑΝ» για το δήμο, πληρώνοντας και από την τσέπη τους.
Διότι η ΑΛΗΘΕΙΑ αυτής της γλυκόπικρης ιστορίας είναι, πως ο ΔΗΜΟΣ ΔΕΝ ΖΗΜΙΩΘΗΚΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΥΡΩ.
Το ποσό των 14.000 € που έλαβε η εταιρεία, συγκεντρώθηκε με «έρανο» από συμπολίτες και δημοτικούς συμβούλους, ενώ μεγάλο μέρος του ήταν χρήματα εμού και της τοπικής συμβούλου κας Π. Κρασσά.
Δεν στήσαμε κάποια ανάθεση σε «φίλο» μας για να πληρωθεί η εταιρεία και ούτε κατόπιν αναζητήσαμε «τρόπους» για να πάρουμε πίσω τα χρήματα μας, ζημιώνοντας το δήμο. Υποβάλαμε μόνο μια μήνυση κατά των αναξιόπιστων επιχειρηματιών.
Μετά από 6 χρόνιας ταλαιπωρίας και νέων εξόδων εμού και της κας Κρασσά,επιτέλους προχθές το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ηρακλείου Κρήτης, επέβαλε αθροιστικά την ποινή των 30 μηνών, στους δυο ναυτιλιακούς πράκτορες και το διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας, για ΑΠΑΤΗ και ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΣΕ ΑΠΑΤΗ, διότι παρ’ όλο που «πληρώθηκαν εγκαίρως το σύνολο του ποσού των 14.000 €»,σύμφωνα με το συμφωνητικό που είχαν υπογράψει, ουδέποτε εκπλήρωσαν το σκοπό που συμφωνήθηκε με «δική τους αποκλειστική ευθύνη».
Ήταν μια χρονικά καθυστερημένη ηθική δικαίωση, με ταυτόχρονη αποκατάσταση της αλήθειας, με τη σφραγίδα της Δικαιοσύνης αυτή τη φορά.
Γνωρίζω πως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
Ακόμη και αν γύριζε όμως, θα λειτουργούσα όπως ΤΟΤΕ. Πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω, πως είναι εφικτός ο στόχος της Ακτοπλοϊκής σύνδεσης του Μεσολογγίου με τα Ιόνια Νησιά, ειδικά δε τώρα που ολοκληρώθηκαν οι συνδετήριοι άξονες της Εγνατίας και της Ιόνιας οδού.
Πίστευα όμως και εξακολουθώ να πιστεύω, πως στην πολιτική πρέπει να βρίσκεσαι όχι για τη διαχείριση των καταστάσεων και μάλιστα με ίδιο όφελος, αλλά για την εκπλήρωση οραμάτων που αλλάζουν προς το καλύτερο τη ζωή των πολλών, ακόμη και όταν αυτό ενέχει πολλαπλό προσωπικό κόστος.
Η σύγκριση του ΤΟΤΕ με το ΤΩΡΑ, είναι δική σας υπόθεση…
