Θετικά σχόλια απέσπασε, ο πανηγυρικός που εκφώνησε ο δημάρχος Μεσολογγίου, Νίκος Καραπάνος για την 189η επέτειο της ηρωικής Εξόδου , καθώς συνοπτικά περιέγραψε το μεγαλείο της Θυσίας των Ελεύθερων Πολιορκημένων και ταυτόχρονα έδωσε το στίγμα της κατεύθυνσης που πρέπει να ακολουθηθεί σήμερα για Έξοδο της πόλης από την κρίση.
Παράλληλα, η ομιλία του δημάρχου Μεσολογγίου δεν περιείχε "ευήοχες κορώνες" μιζέριας, ούτε "αβολίδοτες" καταγγελίες ...
Αναλυτικά η ομιλία του κ. Καραπάνου έχει ως εξής:
" Μεσολογγίτισσες και Μεσολογγίτες, Πολίτες της Ελλάδας και της Κύπρου, εκπρόσωποι των λαών του κόσμου.
Σεις που έρχεστε απόψε προσκυνητές στο Μεσολόγγι, αφουγκραστείτε για λίγο τον ήχο αυτού του τόπου.
Ακούστε το μήνυμα που σας πέμπει.
189 χρόνια μετά είναι το ίδιο.
Δεν άλλαξε, δεν αλλοιώθηκε, δε χάθηκε.
Είμαστε όλοι εδώ να το στείλουμε και φέτος όπου γης.
Το μήνυμα για Ελευθερία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Για αξίες που σήμερα πιέζονται επικίνδυνα από ήθη ξένα προς την φιλοσοφία, το χαρακτήρα και τις αντιλήψεις ενός ολόκληρού λαού.
Του λαού μας.
Είμαστε εδώ να τιμήσουμε αθάνατους προγόνους που κουβαλούσαν μέσα τους τη βαριά κληρονομιά των Ελλήνων.
Που με την μεγάλη τους απόφαση, αφύπνισαν τις συνειδήσεις και έγραψαν την Ιστορία.
Το ίδιο βαρύ είναι και το δικό μας χρέος.
Να κρατήσουμε τη μνήμη τους και να παραδώσουμε αυτές τις αξίες και τα ιδανικά στις επόμενες γενιές.
Έτσι όπως τα παραλάβαμε.
Η Ελευθερία δεν χωράει διαπραγμάτευση.
Η Ανεξαρτησία το ίδιο.
Και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν μπαίνει σε κανένα πλαίσιο διαβούλευσης.
Τα ίδια ακριβώς πρέσβευαν οι Εξοδίτες πριν 189 χρόνια.
Τολμώντας το διαφαινόμενο παράλογο, το ακατόρθωτο, το καταδικασμένο.
Και νίκησαν το φόβο του θανάτου, του ολέθρου και της καταστροφής.
Αποφάσισαν όλοι μαζί.
Στάθηκαν στο γιγαντωμένο ύψος του ανθρώπου εκείνου που δεν κλείνεται στις σάρκες του απλά.
Έχει ψυχή και συνείδηση.
Κι όταν μιλούν αυτά τα δυο, όλες οι άλλες ανάγκες σωπαίνουν.
Η Πείνα… η δίψα, η ανθρώπινη αδυναμία…
Οι Εξοδίτες το γνώριζαν καλά αυτό.
Όπως το γνώριζαν λίγο νωρίτερα οι μαχητές του Βασιλαδιού, της Κλείσοβας, του Αιτωλικού.
Κανείς δεν υποχώρησε.
Κανείς δεν άφησε το σώμα να νικήσει την ψυχή.
Λαμβάνοντας πάνδημη απόφαση…
«Έκαναν το σημείο του σταυρού και εξόρμησαν»….
Για μια ακόμη φορά στην ιστορία της Ελλάδας, οι αριθμητικά λίγοι και φαινομενικά μικροί, σήκωσαν στις πλάτες τους το βάρος της μεγάλης Θυσίας, που σφράγισε τελικά τη μοίρα του νεοσύστατου κράτους.
Η Ελλάδα ανέτειλε μετά την Έξοδο των Ελεύθερων Πολιορκημένων.
Στον τόπο αυτό, βρέθηκαν Φιλέλληνες που πολέμησαν σαν ένα χέρι με τους Έλληνες.
Μαζί στη μάχη, μαζί στη μεγάλη απόφαση, μαζί στο θάνατο. Σα να τους έδενε κοινή μοίρα και κοινός προορισμός.
Ήταν οι άνθρωποι εκείνοι, που αψηφώντας ακόμη και τις επίσημες θέσεις των κρατών τους έναντι του ελληνικού ζητήματος, άφησαν τη βόλεψή τους και πάλεψαν, για κάτι το οποίο φαινομενικά δεν ήταν δικό τους.
Διδάσκοντας έτσι με τη στάση τους, πως ο αγώνας για τις αξίες και τα ανθρώπινα ιδανικά είναι προσωπική υπόθεση και υπέρβαση.
Δεν περιορίζονται από σύνορα και χωροταξικές οριοθετήσεις.
Αγκάλιασαν το Μεσολόγγι σαν την πατρίδα τους και ακόμη περισσότερο, δίνοντας έτσι με το παράδειγμά τους το έναυσμα της αφύπνισης στους δικούς τους λαούς.
Και δεν ήταν μόνο οι μαχητές.
Ήταν όλοι εκείνοι οι Ευρωπαίοι των γραμμάτων και του πολιτισμού που πολέμησαν με τα δικά τους μέσα.
Την πένα και τα καλλιτεχνικά τους εργαλεία.
Και αποτύπωσαν τη στιγμή του Μεγαλείου.
Και κοινώνησαν σε όλους πως «δεν υπάρχει τόπος ενδοξότερος από τούτο τα αλωνάκι».
Οι δικοί τους απόγονοι είναι απόψε κοντά μας.
Η Έξοδος ως μοιραία κατάληξη ενός δραματικού γεγονότος, ένωσε στο παρελθόν τους λαούς της Ευρώπης. Έκτισε γέφυρες συνείδησης και αφύπνισης. Διατηρώντας στο ακέραιο τις καταβολές του, επιχειρεί μια άλλη έξοδο. Στρέφεται και πάλι προς την Ευρώπη και τον κόσμο, για να υπενθυμίσει προς κάθε κατεύθυνση τους λόγους για τους οποίους εδώ η λέξη Θυσία εξέλαβε άλλη διάσταση. Η πόλη του Μεσολογγίου, διεκδικεί τον πολιτισμικό πρωταγωνιστικό ρόλο που της αξίζει στην Ευρώπη των λαών.
Προσκυνητές του Μεσολογγίου!
Πριν από λίγο, είδαμε να περνούν από μπροστά μας συνοδεύοντας την Ιερή Εικόνα της Εξόδου, οι εκπρόσωποι της νέας γενιάς των Ελλήνων. Χιλιάδες προσκυνητές σε τούτο το μικρό και ιερό τόπο αναγνωρίζοντας το μεγαλείο του Μεσολογγίου.
Αυτό το προσκύνημα είναι υπόθεση της Ελλάδος. Τούτος ο ιερός χώρος βρίσκεται στο Μεσολόγγι αλλά ανήκει σε όλη την Ελλάδα σε όλους τους Έλληνες. Είναι δε και θα παραμείνει ανοικτός όσο υπάρχει Ελλάδα για όλους εκείνους τους ταπεινούς προσκυνητές να έρθουν εδώ και να εμπνευστούν να νιώσουν τι σήμαινε και τι σημαίνει θυσία, αυταπάρνηση, ελευθερία, τι σημαίνει Μεσολόγγι. Ευχαριστώ κι εσάς που ήρθατε απόψε ως ταπεινοί προσκυνητές κι εσείς για να αποτίσουμε φόρο τιμής στα παλικάρια που άλλαξαν τη μοίρα μιας επανάστασης που πήγε να σβήσει, που άλλαξαν τη μοίρα ενός ολόκληρου λαού και οδηγήθηκαν στη θυσία κόντρα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία απαρνούμενοι πλούτη αλλά και την ίδια τους τη ζωή που τους χάριζαν οι κατακτητές της εποχής.
Σήμερα όπως και κάθε χρόνο αποδεικνύουμε ότι δεν ξεχνάμε από που ήρθαμε. Δεν ξεχνάμε αυτούς που έπεσαν για να πατάμε εμείς αυτό το χώρο ελεύθεροι και δίνουμε όλοι μαζί την υπόσχεση ότι θα είμαστε κάθε χρόνο εδώ με τα παιδιά μας περήφανοι για τους προγόνους μας οι οποίοι μας κοιτούν από εκεί ψηλά.
Εδώ πρέπει να αναφερθώ και σε μια διαφορετική πτυχή των γεγονότων της εποχής την οποία αποτύπωσε η ιστορία. Μαζί με τους προγόνους μας πολέμησαν εδώ, και αρκετοί θυσιάστηκαν, αρκετοί φίλοι, φιλέλληνες όπως τους αποκαλούμε και είπα και πιο πάνω όπως ο Λόρδος Βύρων αλλά και ο Ιάκωβος Μάγερ αλλά και τόσοι άλλοι. Απλά κάντε μια βόλτα στον κήπο των Ηρώων και θα εκπλαγείτε. Είναι βέβαιο ότι γράφτηκε εδώ και ένα κομμάτι της ευρωπαϊκής ιστορίας ή και της παγκόσμιας ιστορίας. Ευχαριστώ από καρδιάς κ.κ. Πρέσβεις και Εκπρόσωποι όλων των κρατών που εκπροσωπούνται εδώ σήμερα, για τη συμμετοχή σας σε αυτό το προσκύνημα και να είστε βέβαιοι ότι οι συμπατριώτες σας είναι μέσα και στις δικές μας καρδιές όπως ήταν στις καρδιές των προγόνων μας. Θα σας καλέσω δε στα πλαίσια μιας Ευρώπης των λαών, μιας Ευρώπης που ενώνει ν' αναπτύξουμε κοινές δράσεις, να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο.
Οι λαοί μας έχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά τα οποία εμείς οφείλουμε να αναδείξουμε ιδιαίτερα τη σημερινή εποχή της αμφισβήτησης των αξιών αλλά και της εθνικής εσωστρέφειας.
Σ 'αυτό το σημείο θέλω να γυρίσω στο παρόν, στο παρόν της περιοχής μας. Η Ιερά μας πόλη βιώνει κι αυτή τα τελευταία χρόνια σύγχρονες πολιορκίες και πρέπει να κάνει τη δική της σύγχρονη έξοδο. Φυσικά όλα αυτά σήμερα έχουν μεταφορική έννοια αλλά και άμεση συνάφεια με το παρελθόν.
Οι δυσκολίες είναι πολλές, όμως είμαστε εδώ για να παλέψουμε. Δήμος και Δημότες όλοι μαζί. Βλέπω κάθε μέρα στο δρόμο ανθρώπους ταλαιπωρημένους, στενοχωρημένους αλλά και ταυτόχρονα περήφανους να αντιμετωπίζουν την κατάσταση με εξαιρετική αξιοπρέπεια.
Αγαπητοί μου συμπολίτες το παράδειγμα το έχουμε μπροστά μας ζωντανό. Αρκεί να κάνετε μια βόλτα στην πόλη μας, μια βόλτα στον κήπο των Ηρώων.
Πρέπει όλοι μαζί να ετοιμαστούμε για τη δική μας έξοδο. Είμαι σίγουρος πως ακόμη και εκεί, κάποιοι θα φωνάξουν «πίσω στις ντάπιες» δε θα είναι όμως αρκετοί να συγκρατήσουν το κύμα της εξόδου.
Αν είμαστε ενωμένοι είμαι σίγουρος ότι θα βγούμε από το αδιέξοδο.
Η πόλη μας χρειάζεται άλλη κατεύθυνση, άλλη φιλοσοφία και η ιστορία μας δείχνει το δρόμο σε μια περιοχή προικισμένη από το θεό.
Όλα είναι αποτυπωμένα στα βιβλία και γύρω μας. Δεν έχουμε παρά να ανοίξουμε τα μάτια μας και να σχεδιάσουμε το μέλλον.
Δύσκολες στιγμές όμως περνά και η πατρίδα μας γενικώς. Το «Πέλαγο Μέγα Πολεμά βαρεί βαρεί το καλυβάκι» γράφτηκε για εκείνη την εποχή αλλά έχει άμεση εφαρμογή και σήμερα. Και μιλάω για τον ιδιότυπο οικονομικό πόλεμο που δέχεται η πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια. Κι εδώ η ιστορία έχει την απάντησή της. Θα έλεγα ότι η ελληνική επανάσταση με εμφύλιες διαμάχες από τη μια αλλά και τα θαύματα στον αγώνα εναντίον των Τούρκων με κορυφαίο αυτό του Μεσολογγιού από την άλλη μας δείχνουν καθαρά το δρόμο. Πρέπει ενωμένοι να χαράξουμε τη στρατηγική μας μέσα στην ενωμένη Ευρώπη μακριά από προσωπικές φιλοδοξίες και διαμάχες. Προς θεού όμως λαμβάνοντας υπόψιν τον παράγοντα άνθρωπο. Δεν έχει καμμιά σημασία να ευημερούν οι αριθμοί όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι. Άνθρωποι απλοί, Περήφανοι Έλληνες που θέλουν να ζουν αξιοπρεπώς και να δουν τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους να μεγαλώσουν. Έχουν κι εκείνοι το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης όπως όλοι οι ευρωπαίοι πολίτες, όπως όλοι οι πολίτες του κόσμου.
Κι αυτό το μήνυμα είναι από το Μεσολόγγι την καρδιά της Ελλάδος για απόψε προς τα πέρατα της Ευρώπης. Φθάσαμε δυστυχώς σήμερα στην εποχή όπου απεικονίζει το σήμερα μια φράση του χθες : «Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει, λαλεί πουλί παίρνει σπυρί κι η μάνα το ζηλεύει.
Σας καλώ λοιπόν όλους ως σύγχρονοι Μεσολογγίτες να είστε έτοιμοι. Δώστε το μήνυμα της Ελευθερίας σε όλο τον κόσμο. Δε θα κάνουμε πίσω, δεν πρέπει να κάνουμε πίσω Έλληνες. Όπως και τότε : «Είν' έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων, δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά και ελεύθεροι να μείνουν, εκείθε με τους αδερφούς εδώθε με το χάρο».
Τη βραδιά της εξόδου κάποιοι έμειναν πίσω ανήμποροι ν'ακολουθήσουν τους εξοδίτες. Πολλοί από αυτούς βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι του γέροντα Χρήστου Καψάλη. Αφού πολέμησαν λυσσαλέα και τους τελείωσαν τα πυρομαχικά ο Χρήστος Καψάλης έδωσε ένα τέλος για να μην πέσουν στα χέρια των Τούρκων παίρνοντας όσους περισσότερους μπορούσε μαζί του στον άλλο κόσμο. Αμέσως μετά λοιπόν σας παρακαλώ στην αναπάρασταση της ανατίναξης μη μείνετε απλοί θεατές.
Γυρίστε πίσω νοερά εκεί όπου τα βόλια και οι μπάλες των κανονιών σφύριζαν.
Εκεί που ο Χρήστος Καψάλης έκανε την υπέρτατη θυσία.
Εκεί που μέσα από τα ερείπια του Μεσολογγιού αναδύθηκε η ελευθερία.
Για εκείνη τη νύχτα όπου χύθηκαν τόνοι από μελάνι. Όλα όμως νομίζω συνοψίζονται στη φράση του ποιητή την οποία εμείς οι Μεσολογγίτες αλλά και όλοι εσείς ταπεινοί προσκυνητές έχουμε στην καρδιά μας
«κι από όπου χαράζει ως όπου βυθά, τα μάτια μου δεν είδαν τόπο ενδοξότερο από τούτο το αλωνάκι! »
Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου."
