Γράφει η Λαμπρινή Κουζέλη
Ντόπιοι και επισκέπτες ανηφόριζαν τη Δευτέρα του Πάσχα τον λοφίσκο που οδηγεί στο Μουσείο Βάσως Κατράκη στο Αιτωλικό για να δουν την έκθεση «Της εξόδου» του Χρήστου Μποκόρου.
Αν η εντοπιότητα δεν είχε χτυπήσει κάποια συγκινησιακή φλέβα του αγρινιώτη ζωγράφου, πιθανότατα δεν θα δεχόταν να εκθέσει τα έργα του στο μουσείο όπως ήταν λίγες εβδομάδες νωρίτερα: πνιγμένο στα ξερόχορτα, με τζάμια σπασμένα και την υγρασία να γραπώνει τις λαξεμένες πέτρινες μήτρες της Βάσως Κατράκη.
Υπαγόμενο στον Δήμο Αιτωλικού αρχικά και στον καλλικρατικό Δήμο Μεσολογγίου στη συνέχεια, το μουσείο, που εγκαινιάστηκε λαμπρά το 2006 για να στεγάσει τα έργα της σπουδαίας αιτωλικιώτισσας χαράκτριας και να λειτουργήσει ως Κέντρο Χαρακτικών Τεχνών φιλοξενώντας εργαστήρια και σεμινάρια, προτού συμπληρώσει δεκαετία εγκαταλείφθηκε. Η νέα δημοτική αρχή δείχνει να ενδιαφέρεται.
Ενα τέτοιο μουσείο όμως δεν μπορεί να λειτουργεί με όρους ερασιτεχνικούς και ευκαιριακά, για τους παραθεριστές. Χρειάζεται συντήρηση, σταθερές ώρες λειτουργίας, μόνιμο προσωπικό.
Τα έργα της Κατράκη πρέπει να εκτεθούν με σύγχρονη μουσειολογική αντίληψη και οι περιοδικές εκθέσεις σύγχρονων εικαστικών να αποκτήσουν κανονικότητα.
Μεθοδικά και με επιμονή θα γίνει το μουσείο πόλος έλξης καλλιτεχνών, μαθητών, επισκεπτών όλον τον χρόνο.
Οπως έγινε η Τήνος προορισμός διεθνών καλλιτεχνών.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Το Βήμα"
