Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018

Κάπως έτσι ή έτσι ακριβώς, γίνονται τα πράγματα.



Γράφει ο Κώστας Πούλος

Εντάξει, τι και ήταν η καταγγελία Eκπρόθεσμη;
Τι κι αν η Oμάδα των ανθρώπων που αποφάσισαν να το παλέψουν ήταν μικρή; ( οχτώ εννιά άτομα στην αρχή και στα πολύ πάνω της καμιά πενηνταριά το πολύ).
Τι κι αν αδιαφορούσε το Σύνολο και πολλοί αντιδρούσαν κιόλας στην πρωτοβουλία της ομάδας;
Τι κι αν τους θεωρούσαν , κι ακόμη τους θεωρούν, Γραφικούς;
Τι κι αν η Βοήθεια δεν ήρθε ποτέ από κει που υπολόγιζαν ή ήρθε εξαιρετικά καθυστερημένη;( θα μου πείτε μήπως και στην εποχή της Εξόδου, είχε έρθει ποτέ η βοήθεια;).
Τι κι αν το Σύστημα ήταν όλο ενάντια στην κινητοποίηση αυτή;
Τι κι αν ο Αποκεντρωμένος ( τίτλος κι αυτός όμως; ποτέ δεν θα ήθελα να με αποκαλούν ούτω πως, εκτός κι αν εσάς σας εμπνέει) τα<< είχε>> με τον προηγούμενο αποκεντρωμένο;
Τι κι αν κανείς δεν ήταν Υπεύθυνος;
Τι κι αν η Οmertά  δεν επέτρεπε να προχωρήσεις βήμα πιο πέρα, να ψάξεις την υπόθεση;
Τι κι αν τα Οικονομικά για το <<κυνήγι>> της υπόθεσης ήταν ανύπαρκτα;
Τι κι αν κωλυσιεργούσαν, με τον τρόπο που γνωρίζουν πολύ καλά από καταβολής Ελληνικού κράτους,  αι Αρχαί;



Τι κι αν οι Αρμόδιοι έλεγαν ναι κι εννοούσαν όχι, βρίζοντας από μέσα τους χαμογελώντας και η βρισιά να ακούγεται περισσότερο από ότι αν την ξεστόμιζαν;
Τι κι αν χρειάστηκε άπειρος χρόνος και κόπος από μια χούφτα ανθρώπους της ομάδας, για να τεκμηριώσουν το πόσο επικίνδυνα είναι για την υγεία μας τα Βιορευστά και πόσο παράνομα στήθηκαν;
Τι κι αν υπήρξαν και Απειλές;
Είναι αλήθεια πως χρειάστηκε να προσφύγει η ομάδα στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς και να εκφραστεί η πολιτική βούληση από την πλευρά της κυβέρνησης, βούληση που δεν είχαμε σχεδόν ποτέ σε διεκδικήσεις της πόλης.
Επειδή είμαστε μικρή πόλη και γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον και το τι συμβαίνει και πότε συμβαίνει και την νίκη την διεκδικούν πολλοί πατεράδες, δεν μασάμε… χωρίς την δραστηριοποίηση της ομάδας, δεν θα γίνονταν απολύτως τίποτα.
Η υπόθεση δεν έχει κλείσει ακόμη, αλλά φαίνεται πως βρίσκεται σε καλό δρόμο.
Τις χρειαζόμαστε τις νίκες και σαν κοινωνία και σαν πόλη, πολύ περισσότερο .
Τον τρόπο για το πώς γίνονται τα πράγματα, τον έδειξε η ομάδα πολιτών ΛΙΜΝΟΘΑΛΑΖΑ. Ας μην δικαιολογούμαστε για την αδράνεια μας , τον καναπέ μας και το βόλεμά μας. Ακριβώς και μόνο αυτά είναι οι αιτίες για την θέση της πόλης μας στον χάρτη.
Αναμένεται όμως με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον η επόμενη κινητοποίηση για ένα θέμα που θα ταράξει, κατά ασφαλείς πληροφορίες, τα ήρεμα νερά της λιμνοθάλασσάς μας, θα κάνει κάποιους να κοιμούνται πολύ λιγότερο από το συνηθισμένο τους, θα εκνευρίσει μερικούς συμπολίτες μας και αρκετούς  θα τους αναγκάσει να <<λάβουν θέση>> δημόσια (τεράστιο θέμα κι αυτό, το να αναγκάζεσαι, δηλαδή, να λες τη γνώμη σου και μάλιστα δημόσια). Μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτό το θέμα δεν το γνωρίζω….
Θέλω να ευχαριστήσω θερμά τα άτομα που κατάφεραν να νικήσουν, για το μάθημα που μου έδωσαν.



Υ.Γ Ευτυχώς κάποιοι ξαγρυπνούν στην πόλη μας…
Α, μην ξεχάσω, θα μας δείξει και η τηλεόραση!!! Επιβάλλεται να δείξουμε στους ανθρώπους και τις οδούς Κίτσου Τζαβέλλα και συνέχεια Σπύρου Πεταλούδη( που αν το υποψιάζονταν οι μαυροήρωες τι τους περίμενε μετά θάνατον να τους έλειπαν και οι τιμές και οι δρόμοι και το καλό τους)…..